Wierszyki i obrazki ku pamięci dla zmarłych dzieci

Po szklistych oczach je poznasz,

po chwiejnym glosie

po marzeniach w pył obróconych,

sercu na pół złamanym

i ramionach rozpaczliwie pustych

po kołysankach nigdy nie wyśpiewanych,

po nocach nieprzespanych,

po imionach nie nadanych

i łzach w ukryciu wylanych

po smutku lepiej lub gorzej skrywanym

po tym wszystkim poznasz aniołkowe Mamy

Dzieci cicho wymykają się do Boga,

Ich imiona zacierają krople tęsknoty.

Bóg rozpina nad nimi parasol nadziei,

One biegają po kałużach łez boso.

Już są beztroskie,

A tęcza wiary wskazuje im drogę.

Ks. Lucjan Szczepaniak

Dzieciątka po obłokach stąpające

Dzieciątka o skrzydłach roztańczonych

czy wiecie ile w nas tęsknoty,

w nas, matkach opuszczonych…

Kto Was w tą podróż zabrał, powrotną niszcząc drogę,

kto śmiał odległość taką postawić za przeszkodę?

Wy tam – my tu wciąż tkwimy, czekając na spotkanie,

wracajcie z tej podróży, niech ona snem się stanie!

My dla Was wszystko-wierzcie-w nagrodę uczynimy,

by poczuć, dotknąć, tulić… Nieba Wam uchylimy

Choć Niebo dla Was co dzień otworem uchylone,

dla nas ten dzień to piekło, do bólu rozrzażone

Ja wiem, dzieciątka drogie, wiem – takich mam nie chcecie,

co bez radości życia tułają się po świecie.

błękitne chmurki – namiastka Twych oczu ,

zapach konwalii – skóry Twojej 

świeżość tęcza – obrazek barwny na niebie, 

z cudnym podpisem „Mamo dla Ciebie”.

Bose aniołki siedzą na chmurkach,

a każdy lekko jak piórko fruwa,
i każdy czuwa, cichutko czuwa,
nad tatą, który płakać nie umie,
nad bratem, który nic nie rozumie,
nad dziadkiem, babcią smutną czasami,
i swoją mamą otuloną łzami,
i każdy woła głośno z daleka,
mamo, już nie płacz, ja czekam tu na CIEBIE…

Boże, jeśli istniejesz … pozwól mi pojąć,
co stało się wtedy, gdy musiałam podjąć
tę decyzję na tak, podpisać dokumenty
tak strasznie dużo ich było, bez pytań zbędnych
Powiedz szczerze, jakie znaczenie dla Ciebie
ma jeszcze jeden Aniołek.. tam w niebie….?
czy wiesz kim był dla mnie…? wiesz????
wiesz jak czekałam?
Wiesz przecież… i wiesz jak bardzo go chciałam
jak walczyłam z lękiem i z moim ciałem,
więc pozwól zrozumieć tę Twoją pazerność nie małą
na nasze dzieci
po co Ci tam one???? Po co pytam…
Przemyśl to… nie musisz się spieszyć,
to nie jest moja zagadka
bo póki świat istnieje,
pytać o to będzie każda osierocona matka

Czas wszystko zabiera,

bo zabrać jest w stanie,

lecz nigdy nie zabierze tego,

co w sercu zostanie.

Wszystko się kończy,

wszystko przeminie

I sen przerwie słodkie marzenie,

Lecz coś jest w duszy,

co nigdy nie minie

I wciąż trwać będzie,

a tym jest

Miłość i Wspomnienie

Dlaczego mnie zostawiłeś, 

dlaczego odszedłeś w nieznane, 

Ja wiem, że wyroki boskie 

nie są do końca poznane. 

Było nam razem dobrze, 

byliśmy tylko dla siebie, 

Przyszedł ten dzień okrutny, 

na zawsze straciłam Ciebie. 

W ostatniej ziemskiej drodze, 

smutna kroczyłam za Tobą, 

Myślałam, że będę dzielna, 

a teraz nie wiem, co zrobić ze sobą.

Dzieciątka po obłokach stąpające

Dzieciątka o skrzydłach roztańczonych
czy wiecie ile w nas tęsknoty,w nas,matkach opuszczonych…
Kto Was w tą podróż zabrał,powrotną niszcząc drogę,
kto śmiał odległość taką postawić za przeszkodę?
Wy tam – my tu wciąż tkwimy,czekając na spotkanie,
wracajcie z tej podróży,niech ona snem się stanie!
My dla Was wszystko-wierzcie-w nagrodę uczynimy,
by poczuć,dotknąć,tulić…
Nieba Wam uchylimy
Choć niebo dla Was co dzień otworem uchylone,
dla nas ten dzień to piekło,do bólu rozrzażone
Ja wiem, dzieciątka drogie,wiem – takich mam nie chcecie,
co bez radości życia tułają się po świecie.
błękitne chmurki – namiastka Twych oczu
zapach konwalii – skóry Twojej
świeżość tęcza – obrazek barwny na niebie,
z cudnym podpisem „Mamo dla Ciebie”.
Dziecino moja,tyle mi dajesz,
za to mą miłość odwieczną dostajesz uśmiech
na co dzień też będzie w odwdzięce,
choć serce krwawi,choć puste ręce…
Wiesz,ja poczekam,ja będę cierpliwa,wiem,
tam Ci dobrze,tam jesteś szczęśliwy.
Pogodzić się z losem podstępnym mi trzeba,
daleki mi jeszcze bilet do bram nieba.
Lecz dziękuję ze wszystko czym mnie zbliżasz do siebie,
dziękuję za słońce,za gwiazdy na niebie
I czekam w tęsknocie na nasze spotkanie,
gdy wieczność naszą wspólną drogą się stanie…

I tylko Panie nadzieja, że się kiedyś spotkamy.
Że pozwolisz znów synkowi przytulić się do mamy.
I tylko Panie nadzieja, że moje dziecko szczęśliwe.
Że tańczy, biega żartuje, że złote jabłka zrywa.
I tylko Panie nadzieja, wiec modlę się żałośnie.
Że kiedy przyjdzie pora wyjdzie po mnie radośnie.

"Kto dziś tu przyjdzie, łzę uroni
Zaduma się i znicz zapali,
Tęsknota w sercu znów się schroni,
Bo cierpią ci, co tu zostali.
Tak trudno czuć jest pod palcami
Kamienną płytę, jej szorstki chłód,
Tak wielu nie ma dzisiaj z nami,
Tu ich przygniata ten zimny grób.
I tylko Anioł na mogile,
Czuwa i strzeże, bo Bóg tak chciał,
Każdy przystanie tu na chwilę,
Przy grobie w smutku będzie trwał.
Kiedy odwiedzi matka syna
Niejedna łza mogiłę zrosi,
Wciąż białą różę będzie trzymać,
O ukojenie bólu prosić.
Już bajki nigdy nie opowie,
Do snu już tez nie ukołysze,
Zamyśli tylko się przy grobie,
I wsłucha w tę cmentarną ciszę.
Światło nadziei, które płonie
Ukoić może to rozstanie,
I wciąż splecione w bólu dłonie
,znów będą czekać na spotkanie…"

DLA CÓRKI

JESTEM TUTAJ

Takie ważne to miejsce,

dreszcz wciąż ciało przenika,

listek tańczy na wietrze,

nie ma ciebie, choć byłaś.

Tyle lat, a wciąż czuję

tamte małe rączęta,

to błękitne spojrzenie,

księgę życia zamknęłaś.

Choć nie dane nam było

razem lepić bałwana,

kiedyś ciebie utulę

na błękitnych polanach.

Chociaż jesteś tam w niebie,

nie ma ciebie tu ze mną,

jak to ująć, wciąż nie wiem,

czuję twoją obecność.

Jestem tutaj, śpij słodko,

choć na dworze tak śnieżno,

listek tańczy na wietrze,

tak cię kocham córeczko.

magda

Łza na policzku matki...

Otrzeć ją trudno niezmiernie...

Ta łza na policzku matki, a w sercu...

w sercu ciernie...

Ta łza, co nie wysycha choć niewidoczna bywa...

Łza, co dnia każdego od nowa serce rozrywa...

Kto zrozumie, ogarnie matki łzy i cierpienie...

Kto pochylić się zechce nad jej bólem, tęsknieniem...

Łza na policzku matki...

wycieram ją od nowa

a ona płynie i płynie wyschnąć wciąż nie gotowa...

Mój Anioł nosił imię dziewczęce

Miał moje oczy,mój głos, moje ręce

Mój Anioł towarzysz niedoli,

ceruje rozdarte serce,

które tak bardzo boli.

Mój Anioł włosy ma moje,

a na nich piórka...

Mój Anioł...

Moja miłość...

Moja córka..

MIŁOŚCIĄ ZAWSZE BĘDZIECIE

Mój Kochany Aniołku

Bądź światłem, co prowadzi, 

Bądź lekarstwem ,co ból złagodzi, 

Bądź pocieszeniem w cierpieniu 

Bądź ciszą w milczeniu, 

Bądź łzą we wzruszeniu, 

Bądź pamięcią we wspomnieniu, 

Po prostu Bądź Bożym dzieckiem światłości 

Dając swoim bliskim iskierkę wiary, 

nadziei i miłości.

Nie płacz kochana Mamo

Ja patrzę na Ciebie co rano.

Jak tylko oczka otworzę

I skrzydła anielskie rozłożę

To zaraz lecę do Ciebie

Pomimo, że jestem tu- w Niebie

Lecę, by Ciebie utulić,

Do serca mego przytulić

Głaskać Twe włosy rozwiane

I skleić serce złamane.

I znajdziesz mnie w listku na drzewie

I wiatru ciepłym powiewie

I w jasnym słońca promieniu

I w ptaku co siadł na ramieniu.

W tatrach i szumie morza

W tęczy łuku, barwnym jak zorza

W tatusia czułym uścisku 

Bo jestem tak bardzo blisko...

I śpiewam Ci liści szelestem

I kocham - przy Tobie jestem

W zachodzie i wschodzie słońca

Ja będę z Tobą do końca...

ODESZŁA

Odeszła...

Lecz nie bez walki,

Każdy dzień był walką,

Walką o każdą sekundę życia,

Walczyła ona,

Walczyliśmy my,

Odeszła...

Bóg zabrał ją do siebie,

Teraz już uwolniła się od bólu,

Teraz już nie musi szamotać się w sidłach choroby,

Teraz już jest szczęśliwa, tam w Niebie

Teraz już nie cierpi,

Teraz my cierpimy,

Ogarnia nas ból, żal, smutek,

Tak ciężko jest zrozumieć jej śmierć,

Młodziutkiej, niewinnej, wspaniałej osoby,

Boże, tak ciężko jest pogodzić się z Twoją decyzją,

Boże, tak ciężko jest zrozumieć Twoje zamiary,

Boże, dodaj nam chociaż sił, byśmy nauczyli się żyć...

żyć bez niej na Ziemi,

Lecz z nią w sercach...

konwalia

Odeszłaś chociaż nie chciałaś,
Tak bardzo życie kochałaś.
I wciąż na Twoje wspomienie,
Tak trudno ukoić cierpienie.

Ty byłaś taka radosna,
Twe życie to jakby wiosna.
Jak umysł ma pojąć ten czas,
Że Ciebie już nie ma wśród nas.

Ta pustka co w nas została,
Wciąż będzie trwała i trwała,
Ukoić bólu nie może
Dlaczego odeszła...Boże?

Dlaczego odejść musiała?
I tylko pamięć została,
Nic serca ukoić nie może
Czy była potrzebna Ci ...Boże.

Kiedy odwiedzi matka syna.

Niejedna łza mogiłę zrosi.

Wciąż białą różę będzie trzymać.

O ukojenie bólu prosić.

Zamyśli tylko się przy grobie.

I wsłucha w tę cmentarną ciszę.

Światło nadziei, które płonie. 

Ukoić może to rozstanie. 

wciąż splecione w bólu dłonie.

Znów będą czekać na spotkanie.

Na dzień Matki niosę kwiatki 

dziecku memu na mogiłę.

Lecz gdy dziecko moje żyło 

to mi kwiatki przynosiło.

I tak mocno się tuliło.

Dzisiaj nasze Aniołeczki 

niosą kwiatki do Mateczki.

Tej niebieskiej tam na górze 

wszystkie razem niosą róże.

My Mamusie tu na ziemi 

łzami kwiaty podlejemy,

by Mateczka Świętobliwa 

nasze dzieci przytuliła.

"Nikt nie potrafi powiedzieć DLACZEGO?.

Do bram niebieskich zapukało dziecię,

wiedząc że nie ma go już na świecie.

Po jego twarzy lezki spływały i szeptał przy tym....

"Ja chcę do mamy".

Czy tak naprawdę stać się musiało?

- w główce zadawał sobie pytanie.

Nagle bramę otworzył Stróz Anioł Jego

i głośno powiedział..."Nie placz kolego.

Troszkę pobędziesz tu z nami

i wkrótce spotkasz się z rodzicami.

Dziecię spojrzało na Stróża swego

wciąż nie mogąc pojąć Dlaczego.

Bardzo chcialo wrócić do mamy

i nie przechodzić przez próg tej bramy.

Anioł wziął wtedy dziecię na ręce

pokiwał głową jakby w podzięce,

coś mu tłumaczył, wyjaśniał Dlaczego

mówil tak cicho by nikt nie słyszał tego.

Po krótkiej chwili dziecię na niego spojrzało,

przetarlo oczka, plakać przestało.

Wtulilo się mocno w Aniola ramiona

szepcząc do ucha...."Chodźmy do Boga".

Gdy przechodzili przez wielką bramę

dziecię spojrzała jeszcze przez ramię.

Pomachało rączką na pożegnanie

swojej jedynej, najdroższej mamie.

Gdy się wrota za nim zamknęły

synek wyszeptał jeszcze te słowa....."

Każdego dnia przychodził tu będę,

by was powitać kochani rodzice.

Będę sie modlił za Wami do Boga

by nigdy więcej nie spotkała was trwoga.

Za mnie kochajcie moje rodzeństwo

i pielęgnujcie swoje małżeństwo.

Chociaż Wam nigdy nie powiedzialem

- Kocham Was Bardzo

- (a tak bardzo chcialem).

I zanim Anioł się zorientował,

dziecię zasnęło w jego ramionach

ze smutną minką, słonymi łzami,

bo bedzie tęsknić za rodzicami...."

Poczekam na ziemi,Ty w niebie

nie wiem jak długa ma droga do Ciebie
Wiem,że umierać nie będę się bała
po kolorowej tęczy przyjdę…
wiem,że będziesz czekała!
Poznamy się obie bez słowa
to co los nam odebrał
zaczniemy od nowa
Już się nie modlę,nie proszę
bunt serce rozdziera
Ty!który rządzisz światem
spraw tylko tyle
oby ta wieczność moja
to były dla Niej chwile!

Pod powiekami łez brakuje,
Tęsknota dręczy, wszystko smuci,
W sercu Twój obraz się maluje,
Kto nas bez Ciebie żyć nauczy

Słońce i radość całego domu.
Syneczku nasz kochany.
Do nóg Boskich Cię składamy.
By modlitwa Twoja miła ...
żale nasze ukoiła...
Nie wrócisz do Nas ,
my pójdziemy do Ciebie
byśmy na wieki złączyli się w Niebie....

SYNECZKU życie bez Ciebie 

jest jak dzień bez słońca.

Jak noc , co trwa i trwa... bez końca.

A każda gwiazda na ciemnym niebie.

Maluje światłem moją drogę do Ciebie .

Synu choć Twe życie krótko trwało, 

tak wiele bólu zostało. 

Choć zgaszone me marzenia, 

nie doczekały się spełnienia. 

To dlaczego? już nie pytam, 

resztką sił nadzieję chwytam, 

Że w końcu ze szczęścia zapłaczę 

kiedy Cię spotkam, 

przytulę,zobaczę.

Synu śmierć się nie lituje, ofiar nie wybiera. 

Trudno po tym wszystkim myśli jest pozbierać. 

Jeszcze, gdy dociera do mózgu wołanie, 

Że to już ostatnie, nasze pożegnanie. 

Nie ma Ciebie obok, wciąż mijają lata. 

Wyschły nawet łzy na cmentarnych kwiatach. 

Nie czekam daru lata, godzin już nie liczę. 

Mogę tylko palić na twym grobie znicze.

Tam, gdzie anielska pieśń rozbrzmiewa
A schody wiodą do nieba
Tam trzepot skrzydeł Twoich
Rozwiewa wszystkie chmury
I gdy patrzę do góry
Płyną łzy spod powiek moich...
Widzę jak stąpasz wśród gwiazd korytarzy
I nawet Ci się tu wracać nie marzy
Bo Twój nowy świat jest tak daleki...
Niech Cię Pan Bóg swoją miłością otoczy Na wieki...

To płacze serce,

tak cichutko łka

a w smutnym oku zastyga łza.

To płacze serce nad losem swym,

odeszło szczęście,

a Ty Synu wraz z Nim.

Wiem, że tu jesteś… Ale tak cicho,
jakby Cię wcale tu nie było.
Lecz ja wciąż czuję w domu, w lesie, w mieście.
Jakby koło mnie Twoje serce biło…
Czuję także wpatrzone we mnie Twoje oczy.
Uważne i troskliwe nawet w środku nocy.
Wiem też, że na skrzydłach ze światła
pobiec możesz wszędzie i w mój sen wejść łatwo,
i śpiewać w kolędzie…
Dobrze, że tu jesteś w dni zwykłe i w niedziele.
Ukryty w powietrzu - mój dobry Aniele!

Wspomnieniem stałeś się Ty Synu.

Jak ten zegar co odlicza czas.

Jak gwiazdy na niebie.

To wszystko to odbicie Ciebie.

Gwiazdy to Twoje oczy.

Zegar to mijający czas.

Nic nie znaczą one.

Bo Ciebie nie ma wśród nas.

Nie umiem się cieszyć.

Zapomniałam co to śmiech.

Ale będę się śmiać.

Kiedy zegar odliczy mój czas.

„W księdze życia Anioł zapisał datę Twoich narodzin.
Zamykając ją, wyszeptał: „ZBYT PIĘKNY DLA ZIEMI…”

POBŁOGOSŁAW NAS PANIE

KIEDY SIĘ MODLIMY

GDY O DZIECKO

NASZE SIĘ MARTWIMY

POBŁOGOSŁAW NAS PANIE

W NASZYM BÓLU,TĘSKNOCIE

I ŁZACH

TY JEDEN WSZYSTKO WIESZ

I ROZUMIESZ NAS

PRZYJĄŁEŚ SYNKA NASZEGO

DO DOMU SWOJEGO

NIECH WIE ŻE KOCHAMY I TĘSKNIMY

NIECH BĘDZIE SZCZĘŚLIWY

KOCHAMY GO KAŻDEGO DNIA

KOCHAMY JEGO UŚMIECH

KOCHAMY GO CAŁEGO

KOCHAMY

BARDZO KOCHAMY

NASZE DZIECKO

TO JEST NASZA

MODLITWA DO NIEBA KAŻDEGO DNIA

ALE TAK BARDZO NAM GO PANIE BOŻE BRAK

TAK BARDZO NAM GO BOŻE BRAK

I TYLKO TY DAJESZ NAM TĘ SIŁĘ

ŻE TRWAMY IDZIEMY,MYŚLIMY,

I TY PODNOSISZ GDY UPADAMY.