Wierszyki i animowane gify na Wszystkich Świętych

Witam cieplutko wszystkich,
którzy trafili na moje blogi.
W większości gify , obrazki ,
wierszyki nie są moją własnością.
Zebranie ich zabrało trochę mojego czasu.
Wszystkie gify,obrazki,wierszyki 
użyte w moich blogach
są własnością intelektualną ich autorów,

znalezione zostały w Internecie
Jeżeli jakiś gif,obrazek lub wiersz
zamieszczony na moim blogu,
narusza prawa autorskie lub majątkowe
- proszę o kontakt: naruszający prawo element

zostanie natychmiast usunięty.

Lekcja patriotyzmu w minutę

Wszystkich Świętych–rzymskokatolicka uroczystość

(część innych kościołów również ją uznaje,

w tym anglikański i wiele z luterańskich)obchodzona

1 listopada ku czci wszystkich znanych 

i nieznanych świętych.

Papież Grzegorz III w 731 roku 

przeniósł tę uroczystość z 13 maja na dzień 1 listopada.

W krajach katolickich zwyczajowo 

w Dniu Wszystkich Świętych 

odwiedzamy rodzinne groby czcząc zmarłych.

Jest to dzień zadumy związany 

ze wspominaniem zmarłych.

W większości religii ze świętem zmarłych 

związany jest ogień,

jest on symbolem pamięci, wdzięczności, modlitwy.

Z tradycji pogańskiej ma on także na celu 

oświetlanie drogi zmarłym, 

spalenie ich grzechów i odpędzenie demonów.

 ŚMIERĆ

Nigdy się nad tym nie zastanawiasz.

Wiesz co to jest, ale nie wiesz kiedy nadejdzie. 

„To” czeka na każdego,nawet na Ciebie.

Zadajesz sobie pytanie: kiedy?

Na pewno nie. Nie myślisz o tym.

Przecież masz tyle życia przed sobą.

Jesteś młoda, nie powinnaś …

Ale to przychodzi samo.

Nawet nie wiesz kiedy.

To Cię zabiera.

Ty cierpisz i cierpią inni.

Boją się, są smutni,

załamani, płaczą. A Ty?

Ciebie już nie ma. Gdzie jesteś?

Nikt tego nie wie. Tylko Ty sama.

Czy jest Ci tam dobrze?

Mam nadzieję, że tak.

Szkoda tylko, że nam jest tak źle bez Ciebie.

Odechciewa się wszystkiego.

Nic już nie cieszy.

Całe to życie bez sensu.

Dlaczego?????????????

Pomóż mi zrozumieć.

Śmierć przydarza się każdemu, nieodwracalnie.
Wpisana w życie z pierwszym oddechem,
dopada bezlitośnie.
Przyczyny są różne. I wtedy wszystko znika,
codzienne kłopoty, nabrzmiałe emocje.
Pozostają żywi, rozpaczliwie bezsilni,
i płacz najprawdziwszy.

Śmierć stawia nas w obliczu bezsilności,

która nas obezwładnia i zabiera w nieznane.

A kiedy pojawia się kradnąc ukochaną osobę,

przeszywa serce bólem

i odznacza w nim swoje piętno,

które przypomina nam stale jacy

jesteśmy wobec niej bezsilni.

Śmierć zawsze przychodzi nie w porę,

czasem rano czasem wieczorem,

ale zawsze wtedy,

gdy się jej nie spodziewasz.

Żyj swoim rytmem,pamiętaj o śmierci.

Dnia 1 listopada Święto Zmarłych obchodzimy  

i jak co roku na grobach swych bliskich znicze palimy, 

a coraz ich więcej po tamtej stronie mamy, 

po prostu coraz młodziej umieramy. 

80 lat życia staje się rzadkością, 

coraz częściej ludzi w średnim wieku klepsydry goszczą. 

Ludzie na różne choroby cywilizacyjne umierają, 

oraz w wypadkach swe życie oddają. 

Choć wojen w naszym rejonie nie mamy, 

to sami się chemią zabijamy, 

bo żywność różnymi chemikaliami jest faszerowana, 

która jest przez nas od dziecka spożywana. 

Papierosy setkami też palimy, 

czym bardzo sobie i innym szkodzimy. 

Za gotówką nie jeden się ugania 

i nie widzi że jest bliżej Świętego Piotra spotkania, 

bo gdy mamy pracę to w pracoholizm popadamy 

i o własne zdrowie wcale nie dbamy. 

Stojąc nad grobem dopiero do nas dociera, 

co jest warta taka kariera, że głównie pracą żyjemy 

i o najbliższych osobach tak mało wiemy. 

Więc 1 listopada nad grobami bliskich się pomódlmy 

i nad własnym życiem się zastanówmy. 

Czym jest dzisiaj dla nas dzień Wszystkich Świętych 

Jak dawniej, tak i dziś przychodzi w odświętnej szacie 

i w niezmienionej porze. 

Nie mówi nic, a mówi tak wiele cichy, pełen zadumy 

i pokory tajemniczy dzień Wszystkich Świętych. 

W tym niezwykłym dniu inaczej wstaje świt, 

inaczej biegnie czas, 

inaczej mówi doczesność, inaczej wieczność. 

Siostro i Bracie, kimkolwiek jesteś czy jesteś rolnikiem, 

czy urzędnikiem, robotnikiem czy biznesmenem, 

prezydentem czy premierem, ministrem 

czy posłem, eminencją czy ekscelencją. 

Co mówi Tobie i mnie dzień Wszystkich Świętych, 

cmentarna cisza, głęboka zaduma, grób i kwiat? 

Czym są w tym dniu tytuły, stanowiska, koneksje, 

złote pałace, brylantowe komnaty, numery kont? 

Co mówią w tym czasie niszczone stocznie, fabryki, 

cukrownie, ludzkie niegodziwości, cierpienia, ból i łzy? 

Jak dawniej, tak i dziś przychodzi w odświętnej szacie 

i w niezmienionej porze. 

Nie mówi nic, a mówi tak wiele cichy, pełen zadumy

i pokory tajemniczy dzień Wszystkich Świętych. 

Tadeusz Puzia

Wkrótce zapłoną znicze pamięci,

Znowu listopad zadumą budzi 

Tych których nie ma już miedzy nami 

życzliwych kochanych bliskich sercu... ludzi. 

Po nich została nutka tęsknoty... 

I pustka ,która gdzieś w sercu trwa 

Tęsknota w sercu, miłe wspomnienie... 

Często tez żal i smutku łza... 

Płomień znicza dziś zapalam w moim sercu 

W ciszy myśli moje biegną na cmentarze 

W migocących światłach świecy widzę znowu 

Tak kochane i tak znane – bliskich twarze.

Łzy pamięci cicho płyną po policzkach 

Serce płacze znów tęsknotą co wciąż boli 

Cicha rozpacz pomieszana z ich obrazem 

Znów się budzi - niezależna od mej woli. 

Ich kochanych dłoni ciepły wraca dotyk 

Piękny uśmiech na ich twarzach się maluje 

Tyle lat już serce moje za nim tęskni 

Tyle lat ich bicia serca mi brakuje. 

Dom rodzinny znowu wraca wspomnień echem 

Pachnie ciastem i miłością już od rana 

Lecz to wszystko mocno skryte w mej pamięci 

To jak książka z mego życia tam schowana. 

Dzisiaj znowu ją otwieram w blasku świecy 

Gdy nad grobem swoich bliskich staję w ciszy 

I rozmowę z nimi toczę w swoim sercu 

A ich serce tą rozmowę zawsze słyszy… 

...aż do końca... 

Gdyż nadal powraca do Ciebie 

Ciągle Ta sama ma...miłość gorąca...

 Ale nie jest to tylko 

dzień rozpaczy i smutku,

bo przecież wierzymy,

że nasi najbliżsi są 

w innym lepszym świecie.

Że nie odeszli zupełnie.

Są w nas, naszej pamięci,

sercach, wspomnieniach...

Haliny Surmacz

Aniele mój powiedz,

Czy możesz schować

Mnie w ramionach?

A w skrzydłach swych

Osuszyć znów moje łzy

Niewiele powiem Ci

Czujesz sam

W niebiosach łatwiej jest trwać

oddychać niebem

Tam zabierz nas…

Anioł Stróż

Aniele Boży Stróżu mój

prowadzisz mnie za rękę.

Znasz każdy uśmiech,

każdy ból znasz wszystkie drogi kręte.

Nie odchodź choćbyś myślał,

że o Tobie zapominam

że niby dobrze znałeś mnie

a jestem całkiem inna.

W cieniu swych skrzydeł ukryj mnie

daj sercu łyk wytchnienia

Bo jeszcze wiele trudnych chwil

I wiele do zrobienia.

A kiedy przyjdzie życia kres

zamkniesz mi dłonią oczy.

I duszę mą uniesiesz w dal

do rozgwieżdżonych nocy.

Anna Zajączkowska

Anioł śmierci zamyślony stał przy bramie

gdy wchodziłaś,to żałobnie głowę skłonił .

Wiatr cmentarny milczał w ostach zadumany

kruki ścichły klepsydrami na topolach

Dębowymi liśćmi świat opakowany

rozłożył dywany w jesiennych kolorach

Popłynęłaś białym kwieciem pośród nieba

nad aleją pustą krzyżomiasta

Ustawiły się w kondukcie nagie drzewa

wypatrując gwiazdy, co jak świeczka zgasła

Sam zostałem teraz; - głuchy, ślepy, niemy

czując jeno łomot zbolałego serca

Nie dosięgam niebios, nie dotykam ziemi

Twojej twarzy szukam w rozłożonych wieńcach.

Ryszard Opara

Bagaż Powrotny

Kwatera małych grobów na cmentarzu.

My, długo żyjący mijamy ją chyłkiem,

jak mijają bogacze dzielnicę nędzarzy.

Tu leżą Zosia, Jacek i Dominik,

przedwcześnie odebrani słońcu,

księżycowi, obrotom roku, chmurom.

Niewiele uciułali w bagażu powrotnym.

Strzępki widoków w liczbie nie za bardzo mnogiej.

Garstkę powietrza z przelatującym motylem.

Łyżeczkę gorzkiej wiedzy o smaku lekarstwa.

Drobne nieposłuszeństwa,

w tym któreś śmiertelne.

Wesołą pogoń za piłką po szosie.

Szczęście ślizgania się po kruchym lodzie.

Ten tam i tamta obok, i ci z brzegu:

zanim zdążyli dorosnąć do klamki,

zepsuć zegarek, rozbić pierwszą szybę.

Małgorzatka, lat cztery,

z czego dwa na leżąco i patrząco w sufit.

Rafałek: do lat pięciu brakło mu miesiąca,

a Zuzi świąt zimowych z mgiełką oddechu na mrozie.

Co dopiero powiedzieć o jednym dniu życia,

o minucie, sekundzie: ciemność

i błysk żarówki i znów ciemność?

KOSMOS MAKROS CHRONOS PARADOKSOS

Tylko kamienna greka ma na to wyrazy.

Wisława Szymborska

Będziemy błądzić 

we wspomnieniach,

szukając uśmiechu 

naszych bliskich.

I tylko wiatr 

zaglądając w oczy

osuszy łzy 

naszej tęsknoty.

Zapalmy znicz 

ukłońmy się,

z modlitwą na ustach

zadumą na twarzy.

Nie wstydźmy się łez

oddajmy hołd,

niech płonie 

światło pamięci!

Biały Anioł

Otwiera szerokie skrzydła, harfy w Niebie grają.

Leci spełnić swą misję Śmierci Biały Anioł.

Pod piękną białą szatą listę długą chowa,

powierzoną mu tajemnicę Najwyższego Pana Boga.

W zaznaczonym miejscu,

o czasie jakże dokładnym objawia się

człowiekowi jego Anioł Życiowładny.

Mówią że z kosą wielką

przez ramię przełożoną krąży

wokół ciała z głową nisko pochyloną.

Lecz kosy nie widać ani czarnej maski

przybył po duszę człowieka z Nieba Anioł Pański.

Delikatnie białym palcem dotyka ciepłych skroni,

leżący tego pragnie, przed Niebem się nie broni.

Krążenie szybko ustaje ostatnim tchnieniem serca jego

Dusza rozpoczęła wędrówkę do Krainy Życia Wiecznego.

Nad grobem ciemne chmury, płacze rodzina bliska,

bo cóż im pozostało, jeśli taka Śmierci misja...

Boimy się nie śmierci,

ale wyobrażenia,

jakie mamy o niej.

Seneka Młodszy

Bóg jest czasem

Wiecznego zegara

Który odmierza nam czas

Od wschodu do zachodu

Od nocy i dnia

od godziny krzyku narodzin

Do snu śmierci

I zmartwychwstania.

Bo Bóg jest czasem

Który żyje – przedwiecznie

A my Tylko drobiną

piasku w jego ręce.

Był taki ktoś,kogo nie zastąpi nikt

Był taki dzień,

lecz skończył się jak wszystkie dni

Był taki list,który nie zawierał słów

Był taki ktoś,kto nie wróci nigdy już.

Choć nam bliskich śmierć zabiera

pamięć o nich nie umiera.

Na cmentarze przychodzimy

nad grobami się modlimy

Chociaż czerń i rozpacz minie

pamięć o nich nie zaginie.

Ci,co odeszli,

wciąż żyją w nas w naszych sercach

i wspomnieniach.

Zostaną tam przez cały czas

naszego ludzkiego istnienia...

Zapalmy znicz ukłońmy się,

z modlitwą na ustach zadumą na twarzy.

Nie wstydźmy się łez oddajmy hołd,

niech płonie światło pamięci!

Ci,których kochamy i straciliśmy

- nie są już tam

- gdzie byli

- są wszędzie tam

- gdzie my jesteśmy".

W naszych wspomnieniach

i naszych modlitwach.

Ciało ziemi oddane...

Dusza ze światłością się brata.

Żywym tęsknota zostanie...

Wspomnienia i pamięć na lata.

Ciągle odchodzą - wyrwani z rąk miłości

i kurzu codzienności, niemy krzyk rozpaczy,

zatrzymał się w sercach pozostałych

Chłodna mgła snuje refleksje na cmentarzach,

wiatr jesienny opowiada o niespełnionych marzeniach.

Żywi wciąż biegną, potrącając liście i wspomnienia,

listopadowy dzień przypomina, o zapomnianych obietnicach.

O czasie,którego wciąż mało, o rękach,które wiele dawały,

o sercach,które nie umarły, o tęsknocie,która każe żyć.

Ciche szepty i płomienie świec łączą niebo z ziemią.

Ciemnym wieczorem błysną kolory

Od wszystkich blasków prosto do nieba

Tam, gdzie ich dusze już uleciały

Są dziś szczęśliwi, nic im nie trzeba

Cisza wspomnieniem otulona....

która pamięcią serca trwa...

czas...myśli...i pamięci...

o tych których odebrał nam los.....

Stanąć... pochylić głowę

otrzeć cicho spływającą łzę...

wpatrując się w miejsce

z którego nikt nie woła...

tylko wspomnienia krzyczą....

odległe jak jeden dzień...

tłumiąc trzask płonącego znicza...

Cmentarze strojne w odświętny obraz

Przyszli tu żywi uklęknąć przy grobach

Zapalić znicze, przynieść kwiaty

Duszy pragnieniem szepnąć KOCHAM

Czas… kiedy życie nieco zwalnia. 

Pamięć… która każe jechać 

nawet w najdalsze zakątki, 

by pochylić się nad mogiłami tych, 

dzięki którym żyjemy. 

Zaduma... bo przecież przemijamy  

i gaśniemy i…pozostaną po nas groby. 

Refleksja…nad życiem 

i jego jakością, 

nad sprawami ważnymi i pierwszymi. 

Blask zniczy rozświeca pamięć o naszych bliskich. 

Tłumy ludzi w cmentarnych alejkach. 

Wszyscy podążamy w tym samym kierunku. 

Codzienne zmagania z teraźniejszością  

przykryte zostaną pięknym bukietem chryzantem. 

A ciepły płomień świecy będzie strażnikiem pamięci…

Czas odbiera kamienną ręką

Nie zważa na ból i cierpienia Pamiętaj…

To jest straszliwą męką

Wydaje się nie do zniesienia…

Pamiętaj Nie szukaj zrozumienia…

Pamiętaj Naucz się kochać znowu

Bez bólu Cierpienia Zwątpienia

Naucz się żyć Pamiętaj

Naucz się szczęścia Tylko pamiętaj

By nie zapomnieć nigdy.

Czasem Odchodzą nasze anioły

i nagle w miejscu staje czas,

a z nimi cząstka nas odchodzi

i wielki smutek marszczy twarz.

Czasem na chwilę gaśnie słońce,

duszę wypełnia gęsty mrok,

nikną nadzieje i marzenia

i w pustce ginie tęskny wzrok.

Czasem odchodzą dobrzy ludzie.

co nam pomogli w życiu wiele

i próżno wtedy pytać Boga,

czemu odchodzą przyjaciele.

Lecz oni ciągle przecież żywi,

nadal wytrwale są wśród nas,

ich dusze przy nas pozostały,

tylko ich ciała zabrał czas.

Czas pamięci i refleksji
dzień palącego się znicza
okres kwitnącej chryzantemy
i naszego własnego ludzkiego oblicza.
Prawdę mówiąc to nikt nie odgadnie
co przechowuje człowiek
w swojej pamięci na dnie.
Jak ciernia kolec wbity w serce moje
przechowuje pamięć o bliskich swoich.
I tych wszystkich którzy
odeszli do krainy wieczności
tylko obraz wspomnień po nich
w mojej pamięci żywo gości.
Pochylam z szacunkiem głowę
nad mogiłami Ojca i Mamy
nad grobem męża oddanego
przyjaciela mojej życiowej wędrówki.
Patrząc na te wszystkie cmentarne krzyże,
które znaczą nasze polskie groby.
I te okryte mgłą zapomnienia
przez najbliższe osoby
i tylko te białe brzozy niemi świadkowie
tej cmentarnej ciszy osłaniając liścia powiewem
palące się jasno znicze.
Oddając się zadumie tak myślę sobie,
że los nasz, toczy się zamknięty
w kole własnego przeznaczenia
między życiem
i śmiercią ludzkiego istnienia.

Czasu nie było na pożegnanie...
Teraz zostało tylko płakanie.
Teraz ten smutek w garści Cię trzyma,
Trzyma za szyje, dusić zaczyna...
Póki ktoś żyje, to go kochamy,
Lecz to po śmierci go doceniamy,
wtedy widzimy jaki był cenny.
Wtedy ogarnia smutek brzemienny.
Wtedy to rozpacz, wtedy tęsknota.
Jakże naiwna życia prostota...
Wtedy wyrzuty nami władają.
Wtedy uczucia hołdy składają...
Wtedy za późno na przeprosiny.
Jedno, co możemy - wciąż się modlimy.

Człowiek żyje tak długo,
aż nie zginie po nim pamięć

Czy śmierć jest straszna?
Chyba nie...
raczej życie w cierpieniu
jest okropną perspektywą...
Bo sama śmierć jest często
uwolnieniem od męki życia...

Dla tych Którzy Odeszli

W nieznany świat,

Płomień na wietrze

Kołysze wiatr.

Dla nich tyle kwiatów

Pod cmentarnym murem

I niebo jesienne U góry.

Dla nich Harcerskie warty

I chorągiewek gromada,

I dla nich ten dzień

- Pierwszy dzień Listopada.

Danuta Gellnerowa

Dobry Panie co przydzielasz Duszom ziemski czas

Nie pozwalaj nam zapomnieć SKĄD przysyłasz nas

Kiedy wraca ktoś do Ciebie, zamiast dziękować Ci

W duszy mamy gorycz żalu, z oczu płyną łzy.

Dobry Panie pytam krzycząc aż po Nieba kres

- Powiedz jak Tam teraz w górze memu dziecku jest ?

Chociaż jedną daj odpowiedź na pytania me

I przypomnij mi SKĄD jestem w jednym krótkim śnie

Słońce, kwiaty, wiatr coś szepczą - ukojenie dają

- Przecież ludzie nie odchodzą - ONI POWRACAJĄ.

Doceń to,co masz

więc przede wszystkim czas

dany tylko raz,

I życie..największy skarb

najcenniejszy dar pokaże,

że jesteś go wart.

Dzisiaj cmentarze zniczami rozświecą 

Pyłki chryzantem wypełnią powietrze 

Splecione ze świec dymem, ku niebu polecą 

Kołysząc się lekko na wietrze. 

Nad grobem bliskich nam osób 

Odżyją wspomnienia, obraz ich życia powróci 

Obraz...którego zapomnieć nie sposób 

Obraz...który nas cieszył... a dzisiaj smuci... 

Dziś Kościół katolicki wspomina

wszystkich wiernych zmarłych.

To dzień modlitwy o to,

by mieli oni udział w Chrystusowym

zwycięstwie nad śmiercią.

Przypominamy niektórych zmarłych,

zasłużonych dla Kościoła,

którzy odeszli do Pana

w ciągu minionego roku.

Dziś nadszedł zadumy czas
Niebo rozświetla zniczy blask
To czas na wspomnienia
Chwilkę refleksji
By złączyć się duchowo
Z tymi co odeszli...
Odeszli od nas
Lecz ciągle są z nami
Ogrzejmy więc nasze serca
Ciepłymi wspomnieniami...
Mijają lata ,miesiące,doby
Lecz nie minie ból po stracie bliskiej osoby...
Zapalmy dziś znicz który ogrzeje nasze serca
Ciepłym płomieniem y myślą,
że i my będziemy kiedyś
Tylko miłym wspomnieniem.

Gdy odchodzi starszy człowiek

Pamięć ludzi jest chwilowa

A potem pozostaje tylko cisza....

Nad Jego grobem...

Tylko Ci, co prawdziwe serca mają...

P A M I Ę T A J Ą....

Gdy umarli ze snu powstają,
Pada ich pierwsze spojrzenie,
Głosy wnet się uciszają.
Teraz lęk i przerażenie.
Słychać tylko ciche szmery,
Wiatr, co gałęzie oplata.
Czarna brama opiekuje
Nikły znak babiego lata
Na grobowcach, jak w lustrze,
Odbijają się gwiazdeczki.
Kwiaty stoją jak na straży,
Ogień tuli wnętrze świeczki.
Wtem aniołek się objawia
I na niebie serce kreśli.
Bóg widocznie zmarłych zbawia.
Wciąż są wśród nas, choć odeszli.

Gdzie wędrują zmarli
kiedy świeca ich gaśnie?
Czy szczęśliwsi są od nas
gdy powieka im zaśnie?
Odwiedzają nas we śnie,
to przyjaźni, to wrodzy
Chcą pocieszyć,
utulić chociaż ciałem ubodzy
Nie powiedzą nam prawdy
Czy istnieje coś dalej Inne życie,
czy niebyt? Wiedzą to doskonale
Za tą czarną zasłoną
Nie zobaczysz żyjących
Pełne wspomnień mam serce
Istot nas kochających
Tylko w snach czasem spotkam
Tych, którzy ze mną byli
Żal nadal szarpie serce
Pragnę, by znowu żyli
Żyją w naszej pamięci
Niech ona co dnia ich wskrzesza
Czarna zasłona czeka
Zabierze każdego człowieka...

Gwiazdom rozsypanym w niebieskim oceanie
w chryzantemowych wiankach,
w jodłowych warkoczach płomienie jaśniejące
idą na spotkanie płyną nad horyzontem,
w łunę się jednoczą i swoim ciepłym blaskiem
ziemię rozświetlają modlą się razem z nami
i w zadumie trwają
Ogniki zapalone - jasne serca znaki płynące
cichą nutą boskiego przesłania ślady w duszy pisane,
pamiętania ptaki co nigdy nie odfruną do kraju mijania
rozświetlają nam serca i łzy osuszają
modlą się razem z nami i w zadumie trwają
Renata Strug

I dlatego bardzo proszę Ciebie,
tak Ciebie no i siebie żeby czasem ,
bardzo rzadko poszedł im zapalić światło
żeby już nie było smutnych grobów
tylko czasem mały znicz palił się
żeby już nie było pustych mogił
tylko płomieniem jasnym świecił się!
Decyzja jednak należy do nas
czy choć na chwilę poświęcimy czas
temu co ucieka i nieuniknione tego co trwa
i jest niezmienione od lat, od zawsze
i wieków wszystkiemu jakby na przekór!
I tak każdy z nas odleci tam gdzieś w nieznane...
czy nie możemy być trochę lepsi choć
przez jedną chwilę czy moment?

Ile historii-to miejsce kryje ludzkich dramatów,
przecież nie zliczę-szeregi mogił porosłych trawą,
gdzie tylko z rzadka tlą się już znicze,
zabrali z sobą ból i cierpienie
i jakże trudne chwile rozstania,
zawiodły prośby,znikły nadzieje,
na nic się zdały oczekiwania.
Kto dziś po latach słowem opisze,
tę różnorodność losów tu skrytą
i drogę,którą przyszło im kroczyć
od dnia narodzin przez nich przebytą,
wszystko to skrzętnie całun przykrywa
z pożółkłych liści zwiędłych badyli,
dzisiaj już z rzadka ktoś się tu zjawia,
świeczką zapali głowę pochyli.
Czas zrobił swoje-pamięć ulotna,
czyjeś mogiły,obce nazwiska,
być może jeszcze te stare drzewa
co sto lat mają-znają to wszystko,
ułomność naszej ludzkiej pamięci,
zakrywa tamte dawne wspomnienia,
jak mgła jesienna białym obłokiem zasnuwa
wszystko całunem cienia.
Tu czas nie tętni swym rytmem życia,
nie ma pośpiechu i zgiełku miasta,
są stare drzewa i rzędy mogił,
które zielony bluszcz już porasta,
niech spokój,który tutaj panuje dla dusz
tych zmarłych będzie wytchnieniem,
a płomyk znicza wsparty modlitwą,
niech będzie dla nich dziś wspomożeniem.

I myślisz jak tam właśnie jest
Po drugiej stronie życia
Czy jest tam tak,
jak tutaj masz
Ludzie ... uczucia ...
miłość do zdobycia ...

Ileż zadumy w tym dniu dla wszystkich,
którzy przy grobach są swoich bliskich.
Tylko Najwyższy z Nieba zobaczy,
ile w nich smutku, ile rozpaczy.
Każdy swych bliskich ma w swojej duszy,
z żalu w ukryciu, serce się kruszy.
Bo tutaj leżą ojcowie, matki,
siostry i bracia i małe dziatki.
Tu spoczywają żony, mężowie i nasze babcie,
nasi dziadkowie i nasze córki, nasi synowie
i nasze ciotki, nasi wujkowie.
I gdzieś w kąciku grób opuszczony,
może jest męża lub czyjejś żony?…
odgarnij liście, postaw tam świeczkę,
postój przy grobie chociaż troszeczkę.
Liście szeleszczą, są ludzi tłumy,
jesień złocista, dziś „Dzień Zadumy”
Na grobach bliskich są chryzantemy,
cicho, cichutko, każdy jak niemy.

Jak wątłe życie - nie myślimy o tym,

w biegu spraw naszych,

w kołowrocie zdarzeń.

Gdy w jednej chwili,

w ułamkach sekund śmierć nam

odbiera okruchy marzeń...

I cóż pozostało,kiedy pęka serce?

Łez twoich cichych się wstydzić nie trzeba.

Gdy w uszach dudni pytanie" DLACZEGO?

ich dusze jak ptaki wzlatują do nieba...

Jest taki ból o którym lepiej nie mówić,
bowiem najlepiej wyraża go milczenie.

Jest taki dzień w roku...

Kiedy refleksja w serce się wkrada,

deszczowy zazwyczaj i zimny...

dzień...1-ego listopada.

To taki czas zadumy,

modlitwy nad zmarłych duszami.

Choć ICH już nie ma wśród nas...

kochamy nadal, więc pamiętamy.

KOCHAMY NADAL,

WIĘC PAMIĘTAMY...

Jest tylko jeden taki dzień w roku

gdzie przy mogiłach stoimy do zmroku,

w złocie chryzantem, przy blasku zniczy

biegnących godzin nikt z nas nie liczy.

Przejrzysta mgiełka grobami się snuje

mistyczny nastrój dokoła panuje

obecność czyjąś czujemy wokół

kochanych osób przybyłych z obłoków.

Z odległych do nas przybyli światów

by pobyć z nami wśród zniczy i kwiatów,

by w ciche się nasze słuchać rozmowy,

zatęsknić za życiem straconym tak młodym.

Grobowa cisza panuje dokoła

nikt głośno nie mówi ani nie woła

i nawet dzieci ucichły krzyki,

wpatrzonych w na wietrze tańczące płomyki.

A każdy z ludzi poważny skupiony

w swej księdze życia przewraca strony,

radości i smutki przeżywa na nowo

w tęsknocie za bliską straconą osobą.

I choćby nam lat upłynęło tysiąc,

wydaje się wszystkim jak by to był miesiąc,

w smutku, tęsknocie błądzą wspomnienia,

tak bardzo daleko od śmierci, cierpienia. 

Przeszłości cienie wśród mogił się snują

w powrotną drogę w zaświaty szykują,

tysiące światełek im drogę oświeca,

w gorących modlitwach Bogu poleca

Bo oprócz modlitwy im więcej nie trzeba

by mogły stanąć u progu Nieba.

Jakie to życie jest krótkie...

Jedno tchnienie

a potem pustka

- w sercu, w domu, w powietrzu

i nawet jest w Twoim grobie...

To była chwila, sekunda, moment...

jak Bóg odebrał Ci mowę...

Jak przestałeś widzieć i słyszeć

piękny szum marznącej pogody...

Ten las był Twoim lasem,

ten dom był Twoim domem...

a teraz... ślady zostały...

Twoich i naszych dróg,

zakrętów i mrugnięć...

Kamienna płyta
U zbiegu ruchliwych ulic
jest płyta kamienna na murze.
Mijam ją co dzień w drodze do szkoły.
I chociaż czasem nie patrzę na płytę
zwalniam na chwilę krok, pochylam głowę...
Dziś tu zatrzymam się dłużej,
położę dwa goździki: czerwony goździk i biały...
Przeczytam napis wyryty w kamieniu:
"Miejsce uświęcone krwią Polaków
poległych za wolność Ojczyzny"
Czeslaw Janczerski

Każdy dzień jest rocznicą,
Każdy dzień jest dla nas czekaniem,
Każdy dzień utopiony w tęsknocie,
Każdy dzień naznaczony rozstaniem.

Kiedy miedzianą rdzą pożółkłych
jesiennych liści więdną obłoki, zgadujemy,
czego od nas obłoki chcą,
smutniejące w dali swojej wysokiej.
Na siwych puklach układa się babie lato,
na grobach lampy migocą umarłym duszom,
już niedługo, niedługo czekać nam na to,
już i nasze dusze ku tym lampom wkrótce wyruszą.
Jeżeli życie jest nicią - można przeciąć tę nić,
i odpłynąć na obłoku niby na srebrnej tratwie...
Ach, jak łatwo, ach, jak łatwo byłoby żyć,
gdyby nie żyć było jeszcze łatwiej!
Jan Brzechwa

Kiedy opuszczam bramy cmentarza,
i zmarłe dusze żegnam powoli,
Nie proszę Boga o życie,
lecz o to czy za rok
Światełko zapalić mi jeszcze pozwoli.
W dniu zadumy i refleksji pamiętam o Tobie
i Tych wszystkich którzy odeszli.

Kiedy przychodzi czas rozstania
tak trudny jest on dla nas.
A dla tych co odchodzą,
do tego lepszego świata?
Jaki on jest,czy wiedzą,
że nas opuszczają?
Choć nie ma ich z nami ciałem
to wciąż przecież są, opiekują się nami.
Nie chcą tak naprawdę nas opuszczać.
Chcą być,trwać przy nas,
aż do ponownego spotkania tam,
dokąd każdy zmierza,
gdzie już tam czekają bliskie sercu osoby...

Kiedy umrę to nie płacz nade mną,

kochaj dalej,ciesz się życiem,

baw się kiedy mnie nie będzie

nie wspominaj,nie smuć, ale...

zapisuj w listach spadających z drzew

melodie nowe wciąż i zanuć mi,

a echem dzwonków leśnych wrócę

raz jeszcze zanuć mi..

o liściach miłości wiosną zielonych

o liściach jesienią dojrzałych

przed chłodem zimy dobrze otulonych

serca biciem

Vanilia

Kochajmy ludzi,tak szybko odchodzą
Odchodzą bo taka jest wola nieba
Albo opuszczają uważając,
że tak właśnie trzeba
Pozostawiając wielką pustkę po sobie
Pogrążając nasze serca w głębokiej żałobie
Kochajmy też tych ,którzy są z nami
Dzieląc się z nimi wspólnymi troskami
Nie zamykajmy się za życia w martwej ciszy
Bo po naszej śmierci nikt nas już nie usłyszy.

Kochamy wciąż za mało
i stale za późno.
ks.Jan Twardowski

Krople deszczu niczym marzenia złudne,
Wpadają w otwartą duszy bramę,
Momenty ulotne i krótkie,
Uczucia, których nie można
wyrazić słowami.

Były chwile, gdy stałeś tak blisko,
Widziałam w Twych oczach spokojne morze,
Oddałabym życie i sprzedałabym wszystko,
By być przez moment przy Tobie...

Zachłannie łapiąc oddechy
Wciąż stawiam kroki odległe
Chcąc łzy przemienić w uśmiechy
Myślami do Ciebie biegnę

Ścigam sny nieuchwytne
Powieki swoje zamykam
Płynąc przez chmury błękitne
Twej skóry niemal dotykam

Sen biegnie a świt go goni
Słońcem wschodzącym na niebie
Chcę zamknąć Twą dłoń w swej dłoni
Nim brzask nastanie i zabierze mi Ciebie...

Kto dziś tu przyjdzie, łzę uroni
Zaduma się i znicz zapali,
Tęsknota w sercu znów się schroni,
Bo cierpią ci,co tu zostali.
Tak trudno czuć jest pod palcami
Kamienną płytę, jej szorstki chłód,
Tak wielu nie ma dzisiaj z nami,
Przygniata ich ten zimny grób.
I tylko ANIOŁ na mogile,
Czuwa i strzeże,bo Bóg tak chciał,
Każdy przystanie tu na chwilę,
Przy grobie w smutku będzie trwał.
Kiedy odwiedzi matka dziecko
Niejedna łza mogiłę zrosi,
Wciąż białą różę będzie trzymać,
O ukojenie bólu prosić.
Już bajki nigdy nie opowie,
Do snu już też nie ukołysze,
Zamyśli tylko się przy grobie,
I wsłucha w tę cmentarną ciszę.
Światło nadziei,które płonie
Ukoić może to rozstanie,
I wciąż splecione w bólu dłonie,
Znów będą czekać na spotkanie.

Kto żyje w sercu tych,
którzy pozostają, nie umiera.
Kto Cię poznał, kochał.
Kto Cię kochał, opłakuje.

KU PAMIĘCI ŚWIĘTA ZMARŁYCH
Na pierwszego listopada
Już od rana krzątanina
Śnieżek prószy czy deszcz pada
Jedna tego jest przyczyna
Co dziś włożyć na swe ciało
Nowy płaszczyk czy futerko
Kapelusik by się zdało
Ale może być za ciepło
Czy wiązanka nie za tania
Bo rodzina patrzeć będzie
To jest święta zmarłych mania
Zamiast dusze mieć na względzie
Zmarli o modlitwę proszą
A nie szopkę przy swym grobie
Więc pamiętaj znicze nosząc
O nich pamięć masz mieć w sobie…

Kwitną zniczami ciemne chodniki.
Jesienne kwiaty,
błędne ogniki palą się znicze.
Dziesiątki,setki,tysiące zniczy...
Nikt ich nie zliczy...
Przechodzą ludzie,schylają głowy.
Wśród żółtych liści listopadowych
palą się znicze...
Palą się znicze...Przypominają,
Że ktoś odchodzi,Inni zostają.
Pośród cmentarzy
Cichych uliczek
Jak wierna pamięć
- Palą się znicze.
Danuta Wawilow

„Lampiony i świece zapalone na płycie mogiły

przeznaczenia w dowód pamięci

Tych co odeszli których los skreślił z księgi istnienia

Na twarzy już dawno obeschły łzy

nie został po nich nawet ślad mały

czas leczy rany serca i duszy

a nasze tęsknoty z wiatrem odleciały

Dla Tych co odeszli czas się zatrzymał

lecz dla nas płynie nieubłaganie

zabierze nam wszystkie nasze marzenia

jedynie wspomnienie po nas zostanie.”

Łączymy się z Nimi przez światło...

a jego ciepło bije aż do Ich Krainy...

Oni wiedzą że Ich zabrakło

i dlatego mamy takie smutne miny...

Dajmy Im dowody naszej miłości

i łączmy się w modlitwie z pokorą...

a poczują nasze serca z wysokości

i z wdzięcznością wszystko odbiorą...

Kiedy będziemy zapalać światełka

w miejscu gdzie teraz odpoczywają...

niechaj połączy nas więzi mgiełka...

a ujrzymy jak do nas się uśmiechają...

LIST DO BOGA

Zabierasz Boże tak wielu bliskich,

Co byli ze mną już od kołyski,

Którzy malutką rączkę trzymali

I złego świata bać się nie dali.

Zabierasz uśmiech, dotyk matczyny,

Ojcowskie ręce, głowę rodziny.

Zabierasz serca, które kochały,

Które miłości tyle dać miały.

Zostawiasz Boże ból i cierpienie,

Dodając pustkę, łzy i zwątpienie.

Tych, których wziąłeś, już mi nie zwrócisz,

Więc mego serca wołanie ucisz .

Pozwól zrozumieć, czemu tak działasz ?

Czemu, od serca mego oddalasz ?

Czy jest im lepiej u Twego boku,

Po tym ostatnim ,w niebo podskoku ?

Zabierasz Boże ludzkie istnienia .

Świat tu na dole wówczas się zmienia.

Przestaje cieszyć, strach wywołuje,

Gdy serce z bólu mocno pulsuje.

Zostawiasz Boże jednak nadzieję,

Że jeszcze, kiedyś, się roześmieję.

Zostawiasz wiarę ,że tam na górze,

Kwitną w ogrodach czerwone róże.

Zostawiasz wiarę ,

że wszystko wokół Znika

i wraca u Twego boku.

Że kiedyś znowu się odnajdziemy.

Na spacer w chmurach razem pójdziemy !

Listopad…

Miesiąc refleksji zadumy nad życiem…

Nad grobami… Pochylasz swą twarz…

Myślisz o Tych… Co odeszli…

Pozostawili… Tutaj... nas

Kim dla nas byli…? Co…

Ofiarowali nam… Bolało….

Jak odchodzili Opuszczali ten…

Ziemski świat Obecnie żyją…

We wszechświecie Wśród obłoków

i… Gwiazd… Z TYM… który… Darzy…

Prawdziwą miłością W JEGO świecie

Gdzie… Radość, szczęście… Miłość…

Tam trwa Jest Im tam dobrze Nie chcą…

Wracać tu Czekają… Wypatrują…

Kiedy…? Spotkamy się znów.

K. Romanowska

Listopadowy Dzień

Zapalmy świeczki na grobach.

Odświeżmy obrazy zmarłych.

Odkurzmy w pamięci wspomnienia.

Wspomnienia o tych co byli...

a którzy od nas odeszli.

Oni nadal są w naszych sercach.

Nadal są w naszych snach.

Nadal ich obecność czujemy,

tylko dotknąć ich nie możemy...

" LISTOPADOWE ŚWIĘTO"

Do butów czepiają się liście

jak dusze żebrzące o litość

a zniczów języki liżą płachtę dymną

przypaloną wonią kadzideł

chryzantemy drobnolistne w zimnym uścisku

całują cmentarne tablice

w procesji zawodzą pacierzem

co ma nieść się błagalnie ku niebu

o litość dla świętej ziemi w której położeni najbliżsi...

i najdalsi gdzieś za oceanami

wszystkim daj pokój Panie

– i tym nie pogrzebanym

a zwłaszcza nie rozgrzeszonym

największą łaskę podaruj

w dniu Świętych Obcowania

Jadwiga Zgliszewska

Liście szeleszczą
nad cmentarzem
Rozszepczą ciszę,
cmentarny kadr
Zaduma klęczy
przy nagrobkach
Czasami dmuchnie
przyjazny wiatr

Ludzie odchodzą bez wzniosłych toastów,

bez fanfar, spokojnie. 

Odchodzą w cień zapomnienia. 

Po ich odejściu w pamięci zostają 

jedynie wspomnienia te dobre, najlepsze. 

Bo ci co odeszli zmęczeni, 

nie stają przeszkodą na drodze 

fałszywych ambicji, próżności 

i ci co odeszli nie budzą 

u bliźnich zjadliwej zazdrości…

Czesław

Łzy wciąż płyną,

serce pęka brak

tu szczęścia

i miłości brak

tu Twojej obecności...

Spoczywaj w Pokoju

Mijają lata ,miesiące, doby
lecz nie minie ból
po stracie bliskiej osoby...
Zapalmy dziś znicz,
który ogrzeje nasze serca
ciepłym płomieniem .
Z myślą,że i my będziemy
kiedyś tylko miłym wspomnieniem
Minęła wiosna,minęło lato
I smutna jesień już mija.
Każdy dzień nową żegna mnie stratą
I resztę łez mych wypija.
Skończy się jesień,nadejdzie zima
Pajęcza zerwie się przędza
Serce chwil jasnych w locie nie wstrzyma
Zostanie rozpacz i nędza.
I zima minie i świat na nowo
Przybierze postać wiośnianą
Lecz mnie nie zbudzi miłości słowo
Umarli z grobu nie wstaną.
A.Asnyk

Milczącą Chwilą nad grobem bliskich
Pozwalam myślom się kołysać Tam,
za granicą ziemskiego bytu
Twoich nadziei nie zapiszą

MODLITWA
Boże co jesteś,który jesteś,
wołam Cię,uczyń gest.
Daj mi nadzieje,
wiarę w to, że ujrzę Ich.
Bo życie jest,
niewiele warte bez nich gdy, nie ma... Ich.
Panie na niebie, zobacz Ja,
wciąż w sobie mam, Ich obraz mam.
Daj mi dość siły na to by,
przez życie iść... jak suchy liść.
O,daj, płomień nadziei we mnie wznieć,
zanim... wypalę się...
Panie na dłużej wierzyć chciej,
Ja szukam Ich...wciąż szukam Ich.
Daj mi nadzieję,wiarę w to,że ujrzę Ich.
Bo życie jest,niewiele warte bez Nich gdy,
nie ma Ich.. nie ma mnie.
O,daj płomień nadziei we mnie wznieć,
zanim do końca wypalę się...
Bo życie jest,niewiele warte bez Nich gdy,
nie ma Ich.. nie ma mnie.
O,daj płomień nadziei we mnie wznieć,
zanim do końca wypalę się...!
Szymon Zychowicz

Modlitwy płyną z zamarłych ust
Zniczy płomienie chyboczą czerwienią
Do nieba płynie cichutki szept
Dłonie złożone w bezsilnej tęsknocie

Mówmy wszystkim osobom,
że je kochamy,szanujemy i cenimy.
Nie odkładajmy niczego na później,
bo może nigdy nie zdążymy.
Żyjmy uczciwie na co dzień
jakby to był dzień nasz ostatni,
żeby żaden mroczny cień,
nie zaplątał się w sumienia matni.
Kochajmy ludzi,kochajmy świat,
pozostawmy po sobie coś dobrego,
żeby ktoś,kiedyś położył kwiat,
na miejscu naszego spoczynku wiecznego.

Musicie być mocni.
Drodzy Bracia i Siostry!
Musicie być mocni mocą wiary!
Musicie być wierni!
Dziś tej mocy bardziej Wam potrzeba
niż w jakiejkolwiek epoce dziejów.
Musicie być mocni mocą nadziei,
która przynosi pełną radość życia
i nie dozwala zasmucać Ducha Świętego!
Musicie być mocni mocą miłości,
która jest potężniejsza niż śmierć...
Musicie być mocni miłością,
która cierpliwa jest, łaskawa jest...
Musicie być mocni tą mocą, którą daje wiara!
Jan Paweł II

Na bezpieczny ląd…
Już na zawsze będziesz w sercu mym,
Będziesz gwiazdą na mym niebie,
Każda myśl i każdy szept,
Wszystko przypomina Ciebie…
Od zimna cała drżę,
Ze łzami w oczach czekam na sen,
Może w nim zobaczę Cię,
Jak słyszysz mnie to przyjdź…
Nie płacz, ja przecież jestem tam gdzie Ty,
W powiewie wiatru i mgły,
Ja żyję w codzienności Tych dni,
W każdym spojrzeniu chwil…
Popłynę kiedyś z Tobą na drugi brzeg,
Pokażę świat bez łez,
Lecz to jeszcze nie jest ten czas,
Nie jest ten dzień,
Więc śnij swym snem…

Na cmentarzu płomyki złote
i groby w chryzantemach.
Ludzie przyszli tu z myślą o tych,
których już nie ma.
Wspominają drogie imiona,
zasłaniają lampki przed wiatrem,
dla tych bliskich wieńce zielone
i bukiety jesienne pełne kwiatów.
Bechler.H

Nadchodzi tak cicho
dzień smutny jesienny...
Jak liść pożółkły spada.
Złoto ma z października
smutek ma z listopada.
I w ten smutek złotawy
i w ten płomyk zamglony
przybrały się za duszki
jak w przejrzyste welony.
Smętny wiatr smutno powiewa
jesienne liście w alejach rozwiewa.
Przywołuje wspomnienia ...
o tych co odeszli o tych
których dziś już nie ma.
Płoną świeczek szeregi ...
płoną świeczek tysiące.
Powiewają płomyki ...
zamyślone i drżące.
Więc płomykiem jak dłonią...
Dłonią ciepłą i jasną.
Wspominajmy naszych bliskich ...
których życie już zgasło.

Nadszedł zadumy czas.

Niech niebo rozświetli zniczy blask,

To czas na wspomnienia chwilkę refleksji.

By złączyć się duchowo z tymi co odeszli...

Odeszli od nas lecz ciągle są z nami.

Ogrzejmy więc nasze serca.

Ciepłymi wspomnieniami...

Mijają lata ,miesiące,doby

Lecz nie minie ból

Po stracie bliskiej osoby...

Nadzieja ma skrzydła,
przysiada w duszy
i śpiewa pieśń bez słów,
która nigdy nie ustaje,
a jej najsłodsze dźwięki
słychać nawet podczas wichury.
E.Dickinson

Nasi ukochani...
Oni są z nami głęboko
w naszych sercach schowani.
Póki żyjemy są zawsze z nami każdego dnia.

Na pierwszego listopada

Już od rana krzątanina,

Śnieżek prószy czy deszcz pada

Jedna tego jest przyczyna.

Co dziś włożyć na swe ciało

Nowy płaszczyk czy futerko...

Kapelusik by się zdało

Ale może być za ciepło.

Czy wiązanka nie za tania ,

Bo rodzina patrzeć będzie ...

To jest święta zmarłych mania

Zamiast dusze mieć na względzie .

Zmarli o modlitwę proszą

A nie szopkę przy swym grobie

Więc pamiętaj znicze nosząc

O nich pamięć masz mieć w sobie…

Nawet zmarli żyją póki o nich pamiętamy.
Pamięć rzecz ulotna.
Jednak czy można po prostu zapomnieć ?
Pamiętajmy o tych,
co odeszli na zawsze o tych,
którzy żyją gdzieś daleko o tych,
których kochamy...
Pamiętajmy,
by kiedyś inni nie zapomnieli o nas.

Niech Anioły prowadzą Cię powoli,
drogą już prostą,nie krętą
Niech na skrzydłach Cię
unoszą wysoko na sam szczyt,
gdzie miłość,szczęście.
I spokój ducha zawsze
będą Ci towarzyszyć .
Tam wysoko nie ma zła,
jest tylko dobro
Niech słowa płynące z naszych serce
dotrą do Ciebie Bo zawsze
Byłeś,Jesteś i Będziesz.

Niech Ci ziemia lekką będzie.
Bo twarda jest jak kamień,
bo gorzka jest jak sól.
Niechaj snem wiecznym śpią
Twoje złożone ręce.
Bo wieczność już NIE BOLI,
bo wiecznym nie jest ból.

Niedawno wśród nas tu byli...
Z nami się razem cieszyli...
Wspólne też były zmartwienia
Starania, plany, marzenia ...
Szukamy ich wkoło siebie ...
Lecz oni wysoko w niebie...
Choć dostrzec ich nie możemy
Jednak są blisko,
Czujemy w pamięci naszej wciąż trwają...
Ciepłym wspomnieniem wracają...
W tęsknoty łzach które płyną
I w czasie który przeminął...
Za te wspólne w życiu chwile...
Za dobro którego tyle Dawaliście...
Każdego dnia Niech
Pan Bóg zbawienie Wam da...

Nie mówcie tym , którzy stracili ukochanych ,
że „ czas goi rany " .
Nie mówcie , że „oni już nie cierpią ".
Najlepiej nie mówcie nic...
Czas , tych ran nie leczy
- rany pozostają ,
bo śmierć ukochanych jest też trochę,
śmiercią nas samych

Nie powinien bać się śmierci nikt,
kto żyje godnie,
nie czyni innym krzywdy,
jest otoczony przyjaciółmi,
żyje każdym dniem
i potrafi się wszystkim cieszyć...
Współczuję ludziom skazanym na samotność,
a raczej tym, co sami siebie skazali
poprzez swoje postępowanie...
Umieranie w samotności
jest straszną perspektywą...

Nie pytam,Cię,
Boże dlaczego
go zabrałeś,
lecz dziękuję za to,
że nam go dałeś.

Nie śmierć rozdziela ludzi,
lecz brak miłości.
Jim Morrison

Nie to jest smutne,
że się grób kopało,
lecz to,że się traci to,
co się Kochało.

Nikt nam nie powiedział,

jak długo będziemy żyć,

do jakich rozmiarów ciągnęła

się będzie życia nić.

Nikt nam nie powiedział,

kiedy mamy się pożegnać,

ile mamy czekać

aby znowu się pojednać,

ramię w ramię nawzajem

siebie wspierać,

rodzimy się by żyć,

żyjemy by umierać.

Obiecaj? Obiecaj?

że już zawsze będziesz w snach moich

i na mojej jawie, w zasięgu wzroku albo bliżej?

na wyciągnięcie ręki prawie.

Obiecaj mi,

że nasze myśli zaplotą się jak bukiet frezji,

że dni kolejne pięknem będą

i nie zabraknie w nich poezji.

Obiecaj, że poznawać będę ciebie od świtu ?

aż do zmroku, że zimą staniesz się mym ciepłem,

i światłem w każdej porze roku!

Obiecaj? że mnie nie zostawisz,

nie powędrujesz w dal nieznaną

i że się nigdy nie ukryjesz

za nieczułości zimną ścianą.

Obiecaj? że gdy będzie ciężko,

to w oczach twych nadziei błyski

przywrócą wiarę oraz sprawią,

że cel odległy ? będzie bliski?

Obiecaj proszę, że nie umrzesz!?

że przestrzeń wspomnień cię nie wchłonie,

bo światu memu sens nadają

twe oczy, usta, włosy, dłonie?

Oczy lśnią, ręce drżą,

łza za łzą leci wciąż...

Życie tak krótkie,

a takie mokre...

Mokre od łez...

Od łez smutku...

żalu... tęsknoty...

Odejdą alejką do swoich domów

W ciszy zostaną cienie umarłych

Pamięć jak żywa dziś zapłonie pochodnią

W to smutne Święto Zmarłych.

Odeszli bliscy,zginęli marzenia.

Cichutkie szepty przytłumił płacz.

Często do nas wracają wspomnienia.

Zmienione nieco przez upływający czas.

Odeszli w ciszy mrok już ich nie ma

a po nich została tylko cisza

i choć ich serca nie biją już

i choć ich nie ma

to cisza szepce że oni żyją

nadal na serca mego dnie

więc zasłucham się w ciszę

może usłyszę znajomy głos...

Odtwórzmy w pamięci te piękne dni...

Gdy Oni z nami przez życie szli...

Ich ciepłe dłonie ciało nam grzało...

A dobre słowa serce radowało...

Niech takie wspomnienie zawsze jest z nami...

By nigdy nie czuli, że są tam sami!

Oni też kiedyś przychodzili,

w zadumie, ze wspomnieniami,

słowem modlitwy na ustach,

światełko pamięci niosąc,

w blasku którego oblicza bliskich z zaświatów

lśniły uśmiechniętą fotografią,

ostatnią z życia doczesnego odeszli...

zawołani donośnie na czas odpoczynku

pod zimną płytą z kamienia,

świstem wiatru wśród nagrobków

zwiastują swoją obecność,

są teraz gdzieś wysoko,

radośni, tam nas wyczekują.

O szyby dzisiaj uderza deszcz

Serce kołysze smutną pieśń

Jesień maluje ponure barwy

Echo odbija dusz smutne skargi

Pamięć jest jak idealny sen
Z Którego nie chcesz budzić się
Jak w transie pragniesz w nim trwać
Choć na chwilę chcąc zatrzymać ten czas.

Pamiętajmy o samotnych grobach
Zarośnięte zaniedbane
Przez nikogo nie odwiedzane
Na cmentarzach stoją groby
Jak smutny czas żałoby
Bliscy ich nie odwiedzają
Są samotne i niechciane
Smutkiem swoim odpychają
Na zapomnienie skazane
Spójrz człowieku pomyśl chwilę
Zapal lampkę i modlitwę zmów
Bo potrzeba tak niewiele
By im świetność przywrócić znów
O Tych grobach nie zapominajmy
Bo nie wiemy co nas czeka
Cząstkę serca im oddajmy
Bo nasz czas też ucieka
Choć nasz czas jeszcze w oddali
To gdy chwila ta nadejdzie
Może ktoś nam też znicz zapali
A nie obojętnie przejdzie.
Wojciech Ziółek

Pamiętajmy o swoich zmarłych,

bez nich nie byłoby nas na świecie.

Zapalmy światełko nadziei.

Pielęgnujmy pamięć o naszych przodkach,

uczmy tego nasze dzieci.

Jeżeli tego nie zrobimy,

to o nas nikt już nie będzie pamiętał.

Patrzymy na Was z góry,

ze spokojem, bo wiemy już jak Tam jest.

Stawiacie nam pomniki,

im większy, tym lepszy.

A nam tu niczego nie brak,

niczego już nie potrzeba…

To święto tylko Wam jest potrzebne,

byście na chwilę się zatrzymali

w tym życiowym pędzie.

Żebyście pomyśleli o tym,

czego nie zdążyliście nam powiedzieć,

lub czego powiedzieć nie chcieliście…

To święto jest,

by Wam przypomnieć tę starą maksymę:

rodząc się płakałeś, a inni się cieszyli.

żyj tak, byś cieszył się odchodząc, a inni – płakali.

1 listopada czas cierpień, wspomnień, tęsknoty

Czas gdzie nie ma miejsca na ludzkie głupoty.

Nie ma czasu na polityczne rozterki

To także nie pora na halloweenowe cukierki.

To dla zmarłych hołd, dla tych co odeszli

Dla tych co w inne życie już weszli.

Może tam im jest lepiej niż tutaj

I na pewno tak jest A my tylko pokazujemy,

że o nich pamiętamy przez zapalenia znicza gest.

To jedyne w roku takie smutne święto

Gdzie nikt nie namawia do uśmiechu,

płaczu nikt nie broni

Bo nie cierpieć nie nauczy nikt ludzi

Gdy nagle ważna osoba już nigdy się nie budzi...

Dziara

Pierwszy Listopada,

groby na cmentarzu malowane szarością,

dają nadzieję,że dusza człowieka będzie

w niebie radować się z Bogiem.

Pierwszy listopad,jak to brzmi skromnie,

ale jest świętem tych,

którzy kiedyś schowali się za drzewem

i nie powrócili.

To święto wszystkich świętych.

Znicze zapalone na grobach

i modlitwa, tak to pamięć.

To chwila ciszy dzięki,

której mamy kontakt z duszami.

Płomień znicza dziś zapalam w moim sercu

W ciszy myśli moje biegną na cmentarze

W migocących światłach świecy widzę znowu

Tak kochane i tak znane – bliskich twarze.

Łzy pamięci cicho płyną po policzkach

Serce płacze znów tęsknotą co wciąż boli

Cicha rozpacz pomieszana z ich obrazem

Znów się budzi - niezależna od mej woli.

Ich kochanych dłoni ciepły wraca dotyk

Piękny uśmiech na ich twarzach się maluje

Tyle lat już serce moje za nim tęskni

Tyle lat ich bicia serca mi brakuje.

Dom rodzinny znowu wraca wspomnień echem

Pachnie ciastem i miłością już od rana

Lecz to wszystko mocno skryte w mej pamięci

To jak książka z mego życia tam schowana.

Dzisiaj znowu ją otwieram w blasku świecy

Gdy nad grobem swoich bliskich staję w ciszy

I rozmowę z nimi toczę w swoim sercu

A ich serce tą rozmowę zawsze słyszy…

Płomyków tysiąc cicho płonie,

jak dywan świateł ciepłych,

ruchliwych,jak pozdrowienie

przyjaznych dłoni

dla Nich już zmarłych,

od Nas żywych.

Pod krzyżem złoci się chryzantema,

słońce bladawe sączy promienie...

Chociaż odeszli,Choć Ich już nie ma,

dla Nas żyć będą nadal ...

wspomnieniem.

Pośród liści jesiennych

pełzające płomyki wspomnień

myśli biegną ku tym

którzy już nie idą obok

Posłuchajcie, wspomnijcie

On był

Ona była

Za nich mówią kamienie

Czasem szepty wśród listowia,

czasem ptaka głosem

cisza przerwana

Zasłuchani – wspomnijcie

zapalcie znicze

żywy, migotliwy blask

pokrywa rozsiany wokół smutek,

Tylko słowa – „żegnaj...”

– nie mówcie

powiedzcie – „pamiętamy”

Prośba Proszę,

nie płaczcie po mnie

Jest mi dobrze...

Jestem w wiatru powiewie

Co muska wasze włosy

Pieszczocie skrzydeł ptaków na niebie

I w ich śpiewie na trzy głosy

Nie płaczcie po mnie

Jestem w polnych kwiatach

I wśród wydm złocistych

W morza poszumie

i sercach waszych

Serce moje zawsze bije

Nie płaczcie po mnie

Bo bolą łzy wasze

Dusza moja o ulgę prosi

W uśmiechu osób kochanych

Każdym słońca promieniem was całuję 

A deszczem zmywam łzy

Patrzę na was i jestem w oczach waszych

Z miłością, której nic nie zmieni

Ucieszy mnie modlitwa cicha

Czy to wśród łanów zbóż

Czy w kościółku małym

Bądźcie spokojni, jest mi dobrze

I jestem zawsze z wami.

Przechodniu byliśmy Tobą,

Ciebie to nie minie,

My jesteśmy już w domu,

Ty jesteś jeszcze w gościnie...

Przechodniu...

Zapal świeczkę ,

bo przeminął mój czas

Zapal mi świeczkę,

niech jej blask rozświetli czas

Zapal mi świeczkę niech pamięć trwa,

niech przypomina,

że byłem wśród Was

Zapal świeczkę za tych,co w sercu

i duszy,

niech pamięci o nich nic nie wykruszy

Pamiętaj, nigdy nie jesteś sam,

mimo,że jesteś tu ,a my tam...

Zapal mi świeczkę

-nie na pożegnanie,

lecz na dzień dobry,

na powitanie...

Przemierzamy aleje sercami usłane Tych, 

których nie ma już wśród nas, 

bo to są serca przez nas kochane, 

serca, które odeszły na wieczny czas. 

Zapachem kwiatów tęsknotę swoją, 

zniczami - pragnienie bliskości piszemy, 

miłość i pamięć korzeni są ostoją, 

więc Bliskim z serca cześć oddajemy. 

I choć odeszli, wciąż żyją w nas, 

w naszych sercach i wspomnieniach, 

zostaną tam przez cały czas naszego, 

ludzkiego istnienia....

Przestrzeń się mieni kolorami miedzi

Gdzie płoną znicze w przyjaznej ręce

W codzienność uśmiech znów zapiszę

By czerpać z życia doświadczeń więcej

Przez życie wiodą rozliczne drogi
Zaprawdę,jest w czym wybierać
Ale kres wszystkich jest zawsze jeden
Po prostu trzeba umierać

REFLEKSJA O CMENTARZU

Ubrany w drzewa i kwiaty

stoicki spokój cmentarza

jest pełen ptasiego śpiewu

i wcale mnie nie przeraża…

myśleniu sprzyja tutejszy

dostojny nastrój i klimat

jakby jesienny – nie ważne

czy wiosna, lato czy zima…

przychodzę tu czasem, aby

zadumać się choć przez chwilę

nad losem żywych, do których

mam nadal powrotny bilet…

Cóż… cmentarz, to dowód na to,

że czas płynie w jedną stronę

i trzeba się cieszyć tym wszystkim,

co jeszcze nie jest skończone…

M. Urban

Są dni pełne radości,szczęścia uniesień.
 Ale są też inne - pełne zadumy i smutku.
I taki jest dzisiejszy listopadowy dzień,
kiedy to przychodzimy na cmentarze
zapalamy znicze,wzdychamy,
tęsknimy i... odchodzimy.

Sensem jest miłość,
celem Ty - Panie. Śmierć to nie nicość,
lecz zmartwychwstanie.
I po to człowiek został stworzony,
żeby przez życie mógł być zbawion.

Serca Znaki
na Święto Zmarłych
Gwiazdom rozsypanym w niebieskim oceanie,
w chryzantemowych wiankach,
w jodłowych warkoczach płomienie jaśniejące
idą na spotkanie; płyną nad horyzontem,
w łunę się jednoczą
i swoim ciepłym blaskiem ziemię rozświetlają,
modlą się razem z nami i w zadumie trwają.
Ogniki zapalone - jasne serca znaki,
płynące cichą nutą boskiego przesłania;
ślady w duszy pisane, pamiętania ptaki,
co nigdy nie odfruną do kraju mijania
- rozświetlają nam serca i łzy osuszają,
modlą się razem z nami i w zadumie trwają

Skrzydła Wasze podciął los

tak bezdusznie zabrał stąd 

świeczka życia zgasła Wam 

Uwierzyć trudno w to

że tylko wspomnienia

pozostały nam

Spoczywajcie w Pokoju

Smutek to jest mrok po zmarłych tu,

ale dla nich są wysokie jasne światy.

Zapal świeczkę. Westchnij. Pacierz zmów.

Odejdź pełen jasności skrzydlatej.

J.Kulmowa

Spójrz teraz wieczór już zapadł
na grobach znicze płonął i światła
tu wieniec leży, bo ktoś nie dawno zmarł
tu zrobiony stroik, i w doniczkach kwiat.
Smutny to dzisiejszy dzień
lecz czy zawsze tylko ten
przecież o tych co ich nie ma
pamiętać się powinno zawsze i trzeba!

Stojąc nad grobem z pochyloną głową,
łzy z twarzy dyskretnie osuszam,
chociaż płyta kamienna jest gruba,
kroplami łez ją rozkruszam.
Chcąc dotrzeć do nich głęboko,
chociaż na chwilę przytulić,
zaśpiewać kołysankę,
do snu wiecznego utulić.
Tak bardzo za nimi tęsknię
i wciąż mi ich bardzo brakuje,
chociaż wiem,że są ze mną,
bo ich miłość czuję.
Dzisiaj patrząc na mogiłę,
która kryje ich ciała, wiem,
że są razem szczęśliwi,
a dla nas,pamięć o nich została.
PAMIĘĆ JEST DROŻSZA OD SŁÓW...
ZAWSZE BĘDZIECIE W NASZYCH SERCACH!

Śladem Wspomnień...

Ożywają cmentarze.

Dobry duch...

Przyciąga Nasze myśli.

Do wiecznych miejsc...

Ludzi kochanych,

Drogich i bliskich.

Ich przerwanych Nadziei,

Niespełnionych Marzeń.

Lecz oni ciągle przecież żywi,

Nadal wytrwale są wśród Nas.

Ich Dusze przy Nas pozostały,

Tylko ich Ciała zabrał Czas.

ŚPIESZMY SIĘ
Śpieszmy się kochać ludzi
tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty
i telefon głuchy tylko to co nieważne
jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie ze nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak uroczystość urodzona najprościej
z rozpaczy kiedy myślimy o kimś
zostając bez niego
Nie bądź pewny że czas masz
bo pewność niepewna zabiera
nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos
i humor jak dwie namiętności
wciąż słabsze od jednej tak szybko
stad odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny
lub jak suchy ukłon żeby widzieć naprawdę
zamykają oczy chociaż większym ryzykiem
rodzić się nie umierać
kochamy wciąż za mało i stale za późno
Nie pisz o tym zbyt często
lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny
Śpieszmy się kochać ludzi
tak szybko odchodzą
i co co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnia
czy ostatnia pierwsza
ks Jan Twardowski

Śpieszmy się wszyscy w tak krótkim życiu,
dać to co jest najlepsze w nas.
Miejmy poczucie tego spełnienia,
że zdążyliśmy ze wszystkim na czas.
Pamiętajmy o Tych, którzy odeszli.
Więc zapalmy dziś znicze za tych,
których nie ma już wśród nas .
Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą .
Życzę dnia pełnego zadumy
i refleksji nad upływającym czasem.

Światełko dla wszystkich,którzy odeszli,
by nigdy więcej nie wrócić…
a przez to i nas zasmucić,
ale na szczęście mamy wiarę ,
która pomaga przetrwać i żyć dalej...
"Gdzie mieszka Bóg "-pytasz,w niebie?
Zapewne i dla Ciebie jest miejsce blisko Niego,
nie pytaj więc Dlaczego?
Gdy płomień życia gaśnie na ziemi ...
W niebie właśnie rozpala się na nowo
i tylko jedno słowo zadaje Ci Zbawiciel:
-Czy wierzysz w to?
Tak,wierzę ,że po życiu jest życie...

Światełko, płomyczek, iskierka pamięci
Dla wszystkich co w niebie,
w Anioły zaklęci Światełko pamięci
wciąż w sercu się iskrzy
bo tam również trwają na zawsze nam bliscy
Światełko pamięci...
ktoś prosi Cię o nie zapalasz je mocniej
i kładziesz na dłonie i niesiesz je w ciszy,
w spokoju w kochaniu Światełko
do nieba w modlitwie, w rozstaniu
Zapalam je co dnia i w ciszy wspominam....

Światło Nadziei...

I tylko Anioł na mogile,

Czuwa i strzeże, bo Bóg tak chciał,

Każdy przystanie tu na chwilę,

Przy grobie w smutku będzie trwał.

Kiedy odwiedzi matka córkę

Niejedna łza mogiłę zrosi,

Wciąż białą różę będzie trzymać,

O ukojenie bólu prosić.

Już bajki nigdy nie opowie,

Do snu już tez nie ukołysze,

Zamyśli tylko się przy grobie,

I wsłucha w tę cmentarną ciszę.

Światło nadziei,które płonie

Ukoić może to rozstanie,

I wciąż splecione w bólu dłonie,

Znów będą czekać na spotkanie...

Święto Zmarłych

To smutny dla Nas dzień

Wspominamy dalszą i bliższą rodzinę

Spędzoną z Nimi każdą chwilę

Stoimy przy grobach zadumani

I bardzo Nas to rani

Gdy odchodzą Nasi kochani

Modlimy się za Nich szczerze

I znicz każdy z Nas bierze zapalamy często ze łzami

I o bliskich nie zapominamy

Niektórzy różnie obchodzą ten dzień

I ja doskonale o tym wiem

Ale taka jest ludzka wola

A może czasem nawet niedola...

Alicja Zalewska

Święto Zmarłych.
W dniu pierwszego listopada,
Chodzimy na cmentarz bo tak wypada.
Kupujemy wiązanki i znicze,
Przy cmentarzach nieprzejezdne są ulice.
Przy grobach zatrzymujemy się,...wspominamy,
Obraz zmarłych jak żywy mamy.
Złe chwile z pamięci wyrzucamy,
Tylko te dobre pamiętamy.
W przystrajaniu grobów się prześcigamy,
Ale o mszy często zapominamy.
Przy grobach jakąś modlitwę odmawiamy
I o zmarłych na rok zapominamy.
Groby czekają nie tylko od święta,
Niech rodzina o tym pamięta.
Bo nas też tam kiedyś złożą
I znicz i wiązankę, tylko od święta położą.

Święto Zmarłych wzywa na cmentarz,
na groby bliskich alejką podążę,
wiązankę kwiatów ze świętą modlitwą
na płytach grobów cicho ułożę.
Zapalę znicze na zimnych płytach,
stanę skupiona w smutnej zadumie,
w sercu odtworzę bliskie mi twarze,
będę się modlić jak tylko umiem.
Ciemnym wieczorem błysną kolory,
od wszystkich blasków prosto do nieba,
tam,gdzie ich dusze już uleciały.
są dziś szczęśliwi nic im nie trzeba.

Tak ciężko nam wszystkim bez Ciebie

Życie stanęło już w miejscu

Ty jesteś zapewne w niebie

Głęboka rana jest w sercu.

Gdybyś mógł nam jakoś pokazać

Że dobrze Ci w tym drugim świecie

Bo nasze życie bez Ciebie

Nijako na ziemi się plecie.

Czasami mamy odczucia

Że jesteś tuz obok nas

Że wciąż nam jeszcze pomagasz

I przy nas zawsze trwasz.

Tak bardzo mocno wierzymy

Że kiedyś spotkamy się tam

Gdzie nie będzie już bólu i łez

U Pana Boga bram.

Tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu

jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon

żeby widzieć naprawdę zamykają oczy

chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć

kochamy wciąż za mało i stale za późno...

Takie ciche,ciche święto,

Rozjarzone świeczkami,

Dzień, w którym serce pozdrawia,

Pamięta.Tych,co rozstali się z nami.

Święto rozsnute mgliście.

Nad jesiennym, zadumanym światem,

Gdy żywi zmarłym dobrą myśl wyślą,

Zmiotą z grobu zeschłe liście,położą kwiatek.

Twarz ma na chwilę dziś posmutniała...

Wspomnienia o bliskich wróciły...

Wspomnienia wspaniałe lecz...

żal wielki,że już ich tu obok nie ma...

Lecz spokój po chwili wrócił...

bo wiem, że... są na zawsze w sercu moim...

A dzisiaj są mi jeszcze bliżsi...

Twój nowy świat tak bardzo daleki....

Niech Cię Pan Bóg swą miłością otoczy na wieki...

Tysiące zniczy

Każdy płomień ma kształt łzy bólu i tęsknoty.

Wiatr pocieszyciel twarze muska.

Liście spadają deszczem złotym,

jakby też chciały uczcić pamięć tych,

którzy śpią po życia trudzie.

W zadumie,z głową pochyloną

światła na grobach palą ludzie.

Setki płomyków prosto w Niebo drży

i migocze wciąż na wietrze.

Ktoś o wspomnienia się uśmiecha,

inny samotną łzę obetrze.

Światła pamięci i miłości, nadziei,

która w sercu płonie że w innym blasku się spotkamy,

co stale lśni po tamtej stronie.

Kalina Beluch

W daleką podróż zabrał Was Bóg

Jedną nadzieję nam dając,

Że kiedyś przekroczą też Niebios próg,

Ci, którzy tutaj w bólu zostali...

Więc gdy zobaczysz opuszczony grób

zapal choć jeden nawet skromny znicz mu

nie przechodź obojętnie koło smutnej mogiły

światełka takie dają dużo im siły

Stań przy nim chwilę lub dwie

zmódl ojcze nasz, czy zdrowaśkę...

Na pewno dusza opuszczona ta wdzięczna

będzie Ci powsze czas...

Spójrz teraz wieczór już zapadł

na grobach znicze płonął i światła tu wieniec

leży, bo ktoś nie dawno zmarł tu zrobiony stroik,

i w doniczkach kwiat.

Smutny to dzisiejszy dzień lecz

czy zawsze tylko ten przecież o tych

co ich nie ma pamiętać się powinno zawsze i trzeba!

I dlatego bardzo proszę Ciebie,

tak Ciebie no i siebie żeby czasem ,

bardzo rzadko poszedł im zapalić światło

żeby już nie było smutnych grobów

tylko czasem mały znicz palił się

żeby już nie było pustych mogił

tylko płomieniem jasnym świecił się!

Decyzja jednak należy do nas

czy choć na chwilę poświęcimy czas temu co ucieka

i nieuniknione tego co trwa i jest niezmienione od lat,

od zawsze i wieków wszystkiemu jakby na przekór!

I tak każdy z nas odleci tam gdzieś w nieznane...

czy nie możemy być trochę lepsi choć

przez jedną chwilę czy moment?

Wielkiej zadumy dzisiaj czas,

o Tych co odeszli,

a jeszcze tak niedawno

byli wśród nas...

Wkrótce zapłoną znicze pamięci,

Znowu listopad zadumą budzi

Tych których nie ma już miedzy nam

życzliwych kochanych bliskich sercu... ludzi.

Po nich została nutka tęsknoty...

I pustka ,która gdzieś w sercu trwa

Tęsknota w sercu, miłe wspomnienie...

Często tez żal i smutku łza...

Płomień znicza dziś zapalam w moim sercu

W ciszy myśli moje biegną na cmentarze

W migocących światłach świecy widzę znowu

Tak kochane i tak znane – bliskich twarze.

Łzy pamięci cicho płyną po policzkach

Serce płacze znów tęsknotą co wciąż boli

Cicha rozpacz pomieszana z ich obrazem

Znów się budzi - niezależna od mej woli.

Ich kochanych dłoni ciepły wraca dotyk

Piękny uśmiech na ich twarzach się maluje

Tyle lat już serce moje za nim tęskni

Tyle lat ich bicia serca mi brakuje.

Dom rodzinny znowu wraca wspomnień echem

Pachnie ciastem i miłością już od rana

Lecz to wszystko mocno skryte w mej pamięci

To jak książka z mego życia tam schowana.

Dzisiaj znowu ją otwieram w blasku świecy

Gdy nad grobem swoich bliskich staję w ciszy

I rozmowę z nimi toczę w swoim sercu

A ich serce tą rozmowę zawsze słyszy… 

...aż do końca...

Gdyż nadal powraca do Ciebie Ciągle

Ta sama ma...miłość gorąca...

W jesienny wieczór pośród białych krzyży

Nad grobem twym w pochyleniu stałem

I tylko wargi do krwi z bólu gryzłem

I tak jak dziecko za matką płakałem

Ryszard Opara

Wszyscy Święci królują w niebie

Modlą się tam za Ciebie.

Abyś tak jak Oni dążyła do świętości

i znalazła się

Tam kiedyś razem z nimi

w świetlanej wieczności.

Wszyscy święci patrzą z nieba

i Anioły stoją jak trzeba w jednym rządku

po kolei każdy patrzy co się dzieje to światełka,

znicze, kwiaty są na grobach i bukiety jest

i smutny z boku grób nie ma krzyża,

nawet tu zapomnieli o nim wszyscy

nikt nie sprzątnął nawet liści...

Westchnąć ciężko aż wypada

i zapalić światełko dla "sąsiada"

bo ten ktoś też był kiedyś bliski dziś

jest zapomniany przez wszystkich

a komuś mówił czułe słowa przecież,

kto dziś zapali mu na grobie świece?

WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH

A choć ich życia płomień zgasł,

To myśli o nich Są przecież w nas.

Wy wszyscy którzy odeszliście stąd

Po życiu pełnym albo byle jakim

Wybaczcie nasz nad wami sąd

Znacie ten świat i wiecie jest jaki

Gdziekolwiek drodzy teraz się tułacie

Oby wam wszystko się najlepiej działo

Choć tutaj pustka jest po waszej stracie

To pana Boga wola-że się stało.

Wszystkich Świętych 

to smutne święto

ale jakże doniosłe.

Pamięć o najbliższych ożywa

w tym dniu szczególnie boleśnie.

Pociesza tylko fakt że

Oni już są szczęśliwi.

Wszystkich Świętych i Zaduszki,

znicze na grobach zapalamy,

z wielką powagą i skupieniu

w dniu tym Swych zmarłych wspominamy.

Na krzyżu Ty - Dobry Panie

ręce wyciągasz tak jak umiesz,

choć cierpisz tulisz ich do Siebie

i wiem,że bardzo chcesz powiedzieć;

nie martwcie się są ze Mną w Niebie.

Zmarłym jest dobrze, ja w to wierzę,

wszystkim uwierzyć w to potrzeba,wiem,

że codziennie spoglądają na nas 

na ziemię z wyżyn Nieba.

W tych dniach każdy z nas łączy się

myślami ze swoimi zmarłymi.

Odkrywamy, że wokół nas robi się pusto

i coraz więcej grobów pojawia się na cmentarzu.

Chciałoby się zapytać o wydarzenia

z przeszłości, ale nie ma kogo...cisza.

Więc pomilczmy nad przemijaniem,

z szacunkiem dla tych, którzy od nas odeszli...

W tym dniu nie jednym płyną łzy

Gdy los najbliższym zrywa nić

To życie daje taki ból

Że się czasami nie chce żyć

W tym dniu wszyscy chrześcijanie

Wspominają wszystkich zmarłych

Wujka Henia, ciocię Anię

I tych całkiem zapomnianych.

Wszyscy święci dziś się cieszą,

Że przy każdej wolnej chwili

Ludzie na cmentarze śpieszą

By poszukać ich mogiły.

Jest to bardzo wzniosłe święto

Małe, duże znicze, kwiaty

Pokrywają groby gęsto,

Cieszą oczy wszystkich zmarłych.

To jest święto naszych bliskich

Do bram Nieba już przyjętych.

hołd dla wszystkich ludzi zmarłych.

To jest święto Wszystkich Świętych.

Wy wszyscy którzy odeszliście stąd

Po życiu pełnym albo byle jakim

Wybaczcie nasz nad wami sąd

Znacie ten świat i wiecie jest jaki

Gdziekolwiek drodzy teraz się tułacie

Oby wam wszystko się najlepiej działo

Choć tutaj pustka jest po waszej stracie

To pana Boga wola-że się stało.

Zabrałeś ICH,Boże,do siebie.

Oni szczęśliwi już w Twoim niebie.

Wasi bliscy,tu na dole łzy wylewają,

tęsknią i tak bardzo kochają...

Pozostawiliście tylko,wspomnienia...

Wiemy,że śmierć dotknie każdego z nas.

Życie to tylko CHWILA KRÓTKA...

W morzu wieczności kropla malutka...

Zapalę znicze na zimnych płytach

Stanę skupiona w smutnej zadumie

W sercu odtworzę bliskie mi twarze

Będę się modlić, jak tylko umiem

Zapalmy płomyk pamięci 

Gdy brzydka nawet pogoda, 

Chociaż godzina niemłoda, 

Chodźmy na cmentarz pobliski, 

Zapalmy lampkę dla bliskich. 

Zapalmy płomyk pamięci, 

Dla tych, co nie byli święci, 

Wspomnijmy coś ciekawego, 

Co dali z życia swojego. 

Zapalmy płomyk wieczności Tym, 

których leżą tu kości, 

Żywym wspomnijmy ich czyny, 

I zapomnienia przyczyny. 

Zapalmy płomyk wspomnienia, 

Na grobach gdzie brak imienia, 

Może czyjegoś sumienia 

Obudzi pamięć istnienia?

Zapalmy świeczki na grobach.

Odświeżmy obrazy zmarłych.

Odkurzmy w pamięci wspomnienia.

Wspomnienia o tych co byli....

a którzy od nas odeszli.

Oni nadal są w naszych sercach.

Nadal są w naszych snach.

Nadal ich obecność czujemy,

tylko dotknąć ich nie możemy....

Zgasł płomyk życia,

spłynęła z rozpaczy łza,

Smutek i ból , dalsza losu gra...

Otoczony przyjaźnią oraz sercem ,

wędrujesz gwiezdnym kobiercem ,

do odległej i nieznanej krainy.

A tu, wśród nas,

w kadrze pamięci zatrzymany,

do końca naszego życia...

będziesz ZAWSZE Aniołku Kochany...

Życie jak piasek przez palce ucieka,

myśli gonią myśli-co mnie jeszcze czeka?...

jakie niespodzianki Bóg mi przygotował,

którą kartę życia w rękawie schował.

Kiedy już ją wyjmie-to pewnie zaskoczy,

jednym swoim ciosem świadomość zamroczy,

nie wiem,może uczy w ten sposób uległości,

wyzbywając się ze mnie resztki ludzkiej złości.

Już nawet gniewać się na niego nie umiem,

chociaż postępowania zupełnie nie rozumiem,

chyba szkoda czasu-na dalsze rozmyślania,

trzeba cieszyć się chwilą i drogą do pokonania.

Życie jest jak teatr…

Codziennie zaczyna

się nasz spektakl

Każdy z nas odgrywa inną rolę.

Ktoś jest królem,ktoś żebrakiem.

Komuś nadzieja dodała dziś skrzydeł.

Komuś innemu odebrała

sens na kolejne dni życia.

Komuś los zesłał szczęście ,

ktoś inny oniemiał z bólu.

Ty przemawiasz na różnych

spotkaniach, zebraniach.

Twój znajomy w obłędzie bredzi.

Z jednej strony ulicy widać czyjś ślub,

z drugiej czyjś pogrzeb.

Nagle w teatrze zapanowała

ogromna cisza i ciemność.

Tak, już wiem skończył się

nasz wspólny spektakl…

Żyj każdym dniem tak,

jakby to był twój pierwszy i ostatni.

Życie nie cofa swojego biegu.

Dlatego nie bójmy się przemijania,

gdyż ci, co poprzedzili nas w wędrówce,

z radością otworzą

i nam kiedyś swoje gościnne bramy nieba. 

Andrzej Brzezina Winiarski

Życie szybko przemija...

Czas się nie zatrzymuje...

Pamięć pozostaje...

Serce ciągle czuje...

Wspomnienie, choć bolesne...

Zapomnieć nie pozwala...

Uczucie nie wygasa...

Pozostaje wiara...

Choć cząsteczka Was...

Jest tu, między Nami...

Nie mówimy "Żegnajcie"...

KIEDYŚ SIĘ SPOTKAMY...!

Żyjmy tak,jakby każdy
dzień był naszym ostatnim,
bo jesteśmy
tu tylko na chwilę...

Żyliście tak szybko....
Ciekawi życia....
Chcieliście zmienić Świat....
Ktoś zdmuchnął ogień,
ze świecy Waszego życia....
Tym samym nie dał Wam szans....
Pięknym motylom Ucięto skrzydła!
Nim wznieść się zdążyły do gwiazd!
Pozostał smutek, i ból przeraźliwy....
Dlaczego stało się tak?!
Bez matki pozostał syn....
Bez żony mąż....  Bez brata....brat....
pamiętać będziemy zawsze!